Acılar Çarmıhta Şiiri - Hülya Öztürk

Artık yaşanmayan siyahi zamanlarda,
Adını andım en utangaç yarım dualarla,
Beni istekli isteksiz her hatırladığında,
Yüzümü gör bütün gelinlerin duvaklarında.

Bir ırmak akıyor yine, su sesi değil, yürek sesi,duysana,
O kadın ağlıyor işte, yas sesi değil, sevda sesi,anlasana,
Bulut güneşi sakladığında,ara beni yalnız günahlar adasında,
Kaybet ikiz ruhunu, kadın gözlerimin hırçın ruhunun aynasında,
Kestiğim uzun kızıl saçlarımı boyadım işte ayrılığın en karasına,
Sende ağla,ağla,ağla,ağla, bak tüm acılar yarattığın çarmıhta.

Saç tellerime astım yetim yıldızları hadi dokunsana,
Keşfet beni eski yıllarda, çocukluğumda var olsana,
Yapboz oldu ruhum bak sonunda, dağıtıp toplasana,
Yüz kere ölüp doğdum senli şehirlerde, beni yakalasana.

Bir ırmak akıyor yine, su sesi değil, yürek sesi,duysana,
O kadın ağlıyor işte, yas sesi değil, sevda sesi,anlasana,
Bulut güneşi sakladığında,ara beni yalnız günahlar adasında,
Kaybet ikiz ruhunu, kadın gözlerimin hırçın ruhunun aynasında,
Kestiğim uzun kızıl saçlarımı boyadım işte ayrılığın en karasına,
Sende ağla,ağla,ağla, bak tüm acılar beni öldürdüğün çarmıhta.