Açılan Eller! Şiiri - Ali Koç Elegeçmez

Aylardan ya eylüldü
sanırım
.............ya da kasım

İki küçük bebekle
kanguruya benzerdi

bol ışıklı
bir dükkan vitrininin önünde

bir çöp bidonu gibi
bulvara çöken kadın.
..
Dedi ki yürüyen zat
yanındaki adama:

-Bir yudum ekmek için
açılan ellere bak!

Ucunda parmak izi
ortasında çizgiler

Aşk falına baktığın
o şahane ezgiler!

Olacak iş midir bu
el açsın bir kul, kula

Yakışır mı,
“dünyanın halifesi”
….….……………insana!
…
Kabul etmek mümkün mü
bu halde insanları

Rab’bim bize sormaz mı
el açan bu canları?
……..
“İnsan şerefli varlık”
“İnsan, burda halife”

Olmazsa adil düzen
beşer, olur biçare..
…
Bir insan,
onurunu düşürür mü bu hale!

Rab’be açılan eller,
açılsın böyle ele!
….
Bir dev anası gibi
açarak gözlerini
Bu sözlere karşılık
dedi ki siyah kadın! ;

-Yavrum için sermişim
onurumu yerlere!

Yoksa şerefimizi
düşürmeyiz dillere!

Elbet, bende de vardır
az ya da çok kabahat

Bir iş mi verdiniz de
çalışmadı bu zevat!

İster miyiz çiğnensin
yerlerde onurumuz

Bizler maymun değiliz
bizler de onurluyuz.
..
Bak!
Benim de ellerim
açılıyor göklere

Bir yudum ekmek için
şükrederim Rab’bime
....
Olacak iş midir hiç,
ruhumuzu ezelim

Bir yudum ekmek için
beşeri öldürelim!
……
Yiğitsen sen de el aç
bir de seni görelim!

Ya da bir düzen kur ki
insanlık öğrenelim.

Açılan bu elleri
bir daha görmeyelim.
….
Dilenen ben değilim
dilenen imkansızlık!

Dilenen ana kalbi
belki de tüm insanlık!
……….………….