Yüregime bakiversen bir papatya kadar güzel
Dallarini koparma sen, seviyor sevmiyor diye
Umut dersen umut bende unut dersen unut sende
Aciysa aci cekerim yüregim alisik benim
Kirilrim egilemem bu benim aci gercegim
Hayatin anlami sevmek sevgiye siirler düzmek
..
Ben sana gül dedim, sense ağlattın,
Yüreğimi sundum, közde dağlattın,
Ölmeden öldürdün, kara bağlattın,
Bana yaptığının, adıdır zulüm,
Zulmün acı acı, tadıdır ölüm.
..
Dikkat et canımın içi beni yaralama
Acı sözler edip ciğerlerimi dağlama
Her yaşadığın olayı bana bağlama
Acı sözlerle ciğerlerimi dağlama
Ne suçum var benim ne günahım
Boş yere alıyorsun vebalım ahım
..
Bingöl'deki o deprem
Yine sarstı yerleri
Hep sıkıntıya soktu
Çocukları erleri
Acı üstüne acı
Bundan artıyor sancı
Enkazın bütün hâli
..
Her ne kadar kalem kılıçtan keskin diyorlarsa da, o kalemin keskinliği yazılara yansıdı mı acı ve hüzünde verebiliyor, yazı yazan, bana ve benim gibi bir dolu insana. Son iki yüz yıldır dünya, daha bir fazla, savaş dolu, kan dolu, barut dolu, ölüm dolu bir yer oldu farkındaysanız. Önce insan ölüyor, peşine insanlık. Önce masum çocuklar, kadınlar ölüyor, peşine vicdan ve sağduyu. Vahşetin boyutları akıl almaz düzeyde neredeyse. İnsan kendi çocuklarına bile tokat atmaya kıyamaz iken, karıncaya bile basmamak için gayret edip, baharda dikkatli yürürken, bazıları tavuk keser gibi, kedi köpek öldürür gibi adam kesiyorlar, adam öldürüyorlar. İnsanlar, insanlara acımamak konusunda birbirleri ile adeta yarış yapıyorlar.
Şanlı bir tarihimiz olduğu bilinen bir gerçekse de acı dolu savaşlarımız, acı dolu yıllarımız, kaybettiğimiz topraklarımız ve uzak diyarlarda bıraktığımız bir dolu şehit vatan evladımız da var. 1854 Yılında Ruslar ile yapılan Kırım Savaşında Osmanlı Devleti tarihinde ilk kez dış borç ile tanışmıştır. Bu savaş İngiltere ve Fransa'nın biraz da Osmanlı Devletini doldurmasıyla başlamış, daha sonra her ne kadar Osmanlı Devletinin zaferi ile sonuçlanmışsa da, ileri ki zamanlarda adım adım Osmanlı Devletini gerileme ve yıkıma doğru götürecektir, devamında başımıza gelecek irili ufaklı savaşlar ile birlikte. Çok masraflı olan bu savaşı yürütebilmek için Osmanlı Devleti ödeme gücünün çok üstünde bir dış borç gereksinmesi duymuştur.
''Tarih milletlerin tarlasıdır. Her toplum geçmişte ne ekmişse, gelecekte onu biçer.'' der ünlü Fransız düşünür Voltaire... Tabi ki tarihe her millet önce kendi bakış açısından göz gezdirecek, kazandığı başarıları ile gurur duyacak, başarısızlıklarını da mümkün mertebe hatırlamamak ve ders çıkarmak niyeti ile aklının, toplumsal hafızasının bir yerlerinde saklı tutacaktır. Bazen acı verecektir ülkelerin tarihi insanlara, dünyanın çeşitli yerlerinde yaşanan benzer olaylar ile birlikte...
..
Erik ağacı a erik ağacı
Meyven çok tatlı da çiğirdin acı
Dalını kırmışlar çektin mi acı
Seni bu şekilde görmek çok acı
Bak çiçek açmışsın güzel olmuşsun
Kalbini kırmışlar biraz solmuşsun
..
Eilf elif kar yağıyor,Çamlıca Tepesine,
Acı acı esen tipi,kırmakta söğüt dalını..
Bembeyaz kar altında,Beylerbeyi,Çengelköy..
Boğaziçinde mehtap,gökyüzünde yıldız yok.
Denize olta atan O balıkçı genç kız yok..
Elif elif kar yağıyor Galatanın üstüne.
..
.Bir deprem,heryer toz duman,çığlıklar yükseliyor zihnimde...Günler,haftalar,aylar geçti,mevsim dondu.Sarı sıcak, karbeyaz oldu.Hala zamansız gece ve gündüz ayırt edilemeyen çığlıklar.Zamanın yara sarıcılığına inat eden uykudan uyandıran,bir tike lokmayı havada donduran,aç karnına içilen günün ilk sigarasanın ciğerime yaptığı vurgun gibi acımasızca tesir eden çığlıklar.Mantığın tükenişi,çaresiz kalıp sadece acıyarak izlemesi...
Sokrates ve Aristotle korkuyor,Budhizm kendi köşesinde ''neden''sorusunu cevaplamaktan çekiniyorlar,belkide utanıyorlardır.
Acı; bitmek tükenmek bilmeyen acı,dalga dalga,düzensiz ve sırasız ama hep daha kuvvetli ve üstelik.En olmaz,en umulmayan bir anda duyuları kör eden,zamanı donduran,ruhu,beyni,varlığı donduran,buz kesen,hissiz yapan acı..
Oysa ki; İyiliğinin bedelini çok ağır ödeyen Prometeus biliyordu,sonsuza dek kartallara yem olacağını.Yoktu, belkide ne umudu,nede bir beklentisi.Oysa bu acı,bu ızdırap,bu kerte kerte gelen dalgalar,sahte mutluluğun yada sahte dünyanın tam ortasında vuruyor,en usta dalgıçların bile habersiz yediği vurgun gibi.
Mutluluğu oynamak bile yasak,yakalamaksa imkansız sanırım..
..
Yüreğimde bir acı var
Bilmem ki nasıl anlatsam, dağlar...
Sizler kadar büyük, ağır
Yüreğimde bir acı.
Yüreğimi bir acı yer
Bilmem ki nasıl söylesem, denizler...
..
KALPTE ACI VARKEN NASIL GÜLEYİM
.
.
.
Göz yaşım kara günden kaldı miras
Özde acı varken nasıl güleyim
Acı dolu yüreğim etti iflas
..
Hasretin sinemi yaktı kavurdu
Acı şu halime gel de gör beni
Özlemin her yanı kattı savurdu
Acı şu halime gel de gör beni
Düştü yüreğime bir acı elem
İçimde sevdanla dağları delem
..
Bugün ben insanların egolarının güçlülüğünün kendilerini tanımlamalarında yanılsamalar yarattığını ve iyi niyetin bilgiyle aydınlanmadığında kötülük kadar incitici ve zarar verici olduğunu, sen ağlarken bazılarının yengileri ile hesapsızca, güzel olan şeyleri prensip adı altında sırf olmaz olası bir 'ben' duygusuyla harcayabildiğini, duygusal ve insancıl oldukları iddiasında olanların empatiden uzak, hiç bir şeyi tam anlamadan ve hazır sunulmuş, bir kişilik anlatımlarla var olan gerçeği yok sayabildiklerini, geçmişin bugünü siz istemesenizde yoğun bir şekilde etkilediğini, dürüstlük iddiasında bulunanların bazen iyi niyetle bile yalan söyleyebildiğini ve zamanında yalandan canı yanmışların bu iyi niyetli ya da değil yalanlarla acı çekebildiklerini, incinebildiklerini ve o ya da bu şekilde, bilerek ya da bilmeyerek bu işe karışmış olanların da bu yalandaki yerlerini görmezden gelebilip yargıda bulunabildiklerini, kendilerini önemli hissettiklerini ya da düzeltebilecekken olumsuzlukları, egoistçe yangına körükle gidebildiklerini, durumu kullanıp duygu sömürüsünde bulunabildiklerini, geçmişte de bunu defalarca tekrarladıklarını görmezden gelip, ben 'sevgiyim' diyebildiklerini....
Aslında sevginin hem yok hem de çok olduğunu, ve insanın kendini çok üzen, inciten, dürüst olmadığı halde haklılık iddia edip ego savaşı veren, sözlerinin arkasında durmayan ve buna kılıfı 'ben' olan, kendilerinin yarattığı acı bir yalanda karşı tarafın isyanına anlamsız, haksız ama işine gelen, olduğunun dışında bir yafta yapıştıran birini sevebildiğini ve bu sevgiyle acı çekmeyi göze alabildiğini öğrendim....
Ha bir de tesadüflerin insan yaşamında inanılmaz boyutlara ulaşabildiğini ve bu nedenle kesinlikle 'TARİH TEKERRÜRDEN İBARETTİR' sözünün doğru olduğunu ve kişinin aynı nedenle ve aynı kişiler nedeniyle onlar bilmezlense ya da bilmese bile birden fazla hüsran, acı, kabus, sıkıntı yaşayabildiğini de öğrendim...Bazen bazı durumların göründüğü gibi olmadığı da cabası...
Dostça ve gerçek sevgiyle kalın, yaşayın!
..
Tatlı güzel gün alıp satanda baş güzel tatlıdır tatlı güzel günde başta akıl çoktur
Acı çirkin gün alıp satanda baş acı çirkindir acı çirkin günde başta akıl yoktur
Sedat hünkar
(Karame
..
İyi güzel tatlı amelli de baş iyi güzel tatlı hallidir iyi güzel tatlı halde başta akıl oluşumu çok gibidir
Kötü çirkin acı amelli de baş kötü çirkin acı hallidir kötü çirkin acı halde başta akıl oluşumu yok gibidir
Sedat hünkar
(Karamecnun)
..
Tatlı gün alıp satanda baş tatlı gündür tatlı günde başta tatlı hayat çoktur
Acı gün alıp satanda baş acı gündür acı günde başta tatlı hayat yoktur
Sedat hünkar
(Karamecnun)
..
Duyan mı duyman mı sesimi bilmem
Sensizlik çok acı anla be gülüm.
Yoksun ya hayatta bir daha gülmem
Sensizlik çok acı anla be gülüm.
İsterdim seninle baş başa her an
Yanımda sen varken geçmesin zaman
..
Tabureler, koltuklar, sandalyeler dizilmiş
Adeta mescitlerde kiliseler çizilmiş
Bu konu deyin hangi nas’a göre yazılmış
İma edecek kadar hasta mısın ey hacı?
Alnın secdeye değmez ne acı ki ne acı!
Hangi kitaba göre uygulanır bu namaz
..
Her sabah her akşam
Hep seni andım
Sana kavuşmayı
Bİr görev saydım
Acı ama acı çok acı inan
Senin için yandım
Dayanacağım
..
Acı şiirleri kısa ve uzun olarak ünlü şairlerden acı ile ilgili şiirler ve sözleri
Bir çocuk bakarken miskin ve bitkin
Bin parçaya bölünür dünya gözümde
Bakıp geçivermek başka bir acı…
Toprak nasıl kayarsa yerinden
Taş nasıl düşerse yüksekten
Yaprak nasıl koparsa dalından
..
(Deneme )
Bırakıp gitmek çözüm olsaydı gidenlerin hepsi ihya olurdu.Oysa ne gidenler kaybolup gitti bu coğrafyada,ne kalanların gönlündeki fırtınalar dindi.Özlemler,hasretler ve acı dolu günler bir birini kovaladı .Gözyaşları akıp gitti öylece.Gitmek kimsenin işine yaramadı.
Düşünüyorum da ,gitmene sebep olacak ne yaptım diye.İnanki aklıma bir sebep gelmedi.Hani hep derdin ya “ sen de akıl olsaydı..” diye.Doğru söylüyorsun,bende akıl olsaydı ben bu durumlara düşecek adam olur muydum ? Hiç bu kadar avaz avaz haykırır mıydım ? Kendime yaptım ne yaptıysam.Sevdim,hem de çok sevdim.Sensiz geçen saniyelere tahammülüm yokken,şimdi büsbütün yoksun.Burnumun direği sızlıyor,içim kan ağlıyor.Kendi gölgem bile bana ar geliyor.Ne yaşadığım günler umurumda,ne geçen günler heybemde bir yer işgal ediyor.Bir avuç pişmanlığım olsun isterdim.Sevdiğime,bu kadar bağlandığıma,bu kadar yandığıma pişman olmayı ne kadar çok isterdim.Ama yok,yok işte.Seni seviyorum ve ömrümün sonuna kadar da sevmeye devam edeceğim.Gönlümde sana ayırdığım yerini hiç kimseye vermeyeceğim.Sen benim başımın tacı,yüreğimin tek sahibisin.Bırakıp gitmekle sadece hayatımda olmayacaksın.Ama büsbütün benimsin zaten.Sana dokunamasam da,kokunu alamasam da,başını göğsüme yaslayıp uyumasan da benimsin.Her anım,her saniyem seninle dolu.Belki karşıma çıkmasaydın sevmenin bu kadar güzel olduğunu bilmeyecektim.Romanlarda okurdum sevenin acı çektiğini,sevilenin acı verdiğini.Her acıya rağmen sevmekten vazgeçmeyenlerin budala olduğunu düşünürdüm.Romandır işte deyip,sonunu merak ederdim.Daha yarıya gelmeden sevilenin bir hiç uğruna sevenini yok saydığını okudukça,içimden nefret beslerdim ve isterdim ki romanın sonunda sevilen sevene gelsin,bütün pişmanlığıyla kapıya dayansın.Ama hiç böyle bitmedi okuduğum romanlar.Seven her zaman acı içinde kaldı ve sevilen hayatını bir başkasıyla yaşadı.
Sonumuz böyle olur mu bilmiyorum,ancak eğer böyle olursa da sana kırılmam.Sen mutlu olursan bana yetiyor zaten.Hem gayem seni mutlu etmek değil miydi ? Mutluluğu beraber yaşamak elbette tek arzumdur ama,eğer benimle mutlu olamayacaksan ben buna alınmam.Ben,seninle hiç karşılaşma ihtimalimin olmamasına rağmen sevdim.Yıllardır geleceğin günü bekliyorum,hiç gelmeyeceğini bile bile.Galiba hayatımın en acı tarafı da bu.Beni sevdiğini biliyorum,ya da ben öyle zannediyorum.Yoksa ne diye bunca senedir benimle zaman kaybı yaşayasın ki ? Gecelerin büyük bir kısmını bana ayırdın,benimle yazıştın.Gün oldu beraber güldük,gün oldu beraber ağladık.Gün oldu,her ikimiz de ağlamamıza rağmen bunu bir birimizden sakladık.Yani her ikimiz de gayet güzel yalan söylüyorduk.Bir birimize inanmamamıza rağmen ,bunu hep yaptık.Şimdi ne alemdesin,nasılsın bilmiyorum.Keşke bir haberin gelse de, nasıl olduğunu bilsem dünyalar benim olurdu. Benim seni merak ettiğimi biliyorsun,uykuyu gözlerime haram kıldığımı da..Buna rağmen bana yokluğunun acısını yaşatıyorsun ya, aklım almıyor.Keşke çıkıp sevmediğini söylesen belki bu kadar acı duymazdım.Kim bilir ,belki de gerçekten de sevmiyorsundur.Aklım gidip geliyor.Gel gitler arasında nefes almak zordur be gülüm.Hangi kitapta yazar, seveni böyle acı içinde bırakmak ? Yarım bırakmak,yaralamak,yârdan atmak.Kör kuyularda can çekişen bir esir gibiyim şimdi.Hangi yana tutunsam elimde kalıyor.Hani kıyıya yanaşsam limansız kalıyor.Benim senden başka düşüncem yok.
Bütün iklimlerden uzak bir mevsimsin gözlerimde.Yıldızsız gecelerde içim kan ağlaya ağlaya sabahlıyorum.Sen,kokusunu bilmediğim bir çiçek,uzanıp tutamadığım bir ömürsün.Güz rüzgârlarında yaktım gurbet türkülerini,her kese aykırıydım,sana tutsak.Sevmenin bu kadar suç olduğunu bilmezdim ....
..
Kac zamandir ozlem hasret duyarim
Gonul kapisini acmaya geldim
Ister sevgilim ol Ister sen dost kal
Bir aci kahveni icmeye geldim
Yine senli benli muhabbet edip
Siirler okuyup sarki soyleyip
..
Düşlerim beni yoruyor rabbim. Sessiz bir gecede düşlerimi sana emanet etmenin teslimiyeti içinde yüreğime sonbahar dolduruyorum. Yeni bir başlangıç olması gerekirken her ilkbahar, neden güzleri yaşıyor gönlüm? Sevinçlerimin hüzne dönüştüğü bu mevsimin adı ne? Hüzün neden sevinç oldu? Ayrılıklar neden üzmüyor artık beni? Bu acımasız fikirler ne zaman girdi aklıma?
Bu puslu yüz bana mı ait rabbim? Her doğum günümde nefes nefese aynanın karşısına geçiyorum ve her yıl daha silik buluyorum yüzümü. Gözlerim acı acı gülümserken kaybolanlara, ellerimden sonsuzluk tutuyor. Yenilginin kekremsi tadını hücrelerime çekmeye hazırlanırken, cenneti hayal ediyorum. Ve ömrümün yalanlığını, aşkın tek gerçek olduğunu daha iyi anlıyorum...
Dün bir şarkı duydum, kalbim acıdı! Neden rabbim? Çehremi aydınlatan nurundan istiyorum şimdi. Ellerim sana açılırken gönlüm hep başka alemlerin türküsünü söyledi. Her şeye senin adınla başlarken, dilimden adın düşmezken, kalbim nurundan mahrum kaldı. Affet...
Şimdi yeni umutlarla, yine senin adınla, yeniden başlıyorum! Biliyorum ki sen, yeniden başlayanların yardımcısısın. Niyetimi yoluna adıyorum rabbim. Hayallerimden sımsıkı tut, bırakma beni hiçliğin karanlık girdaplarına...
..
Başlangıç çok iyi olur
Sonra dostluk kurulur
Zamanla gönül yorulur
Acı biber gibi sevda
Evlilikten konuşulur
Hep sık sıkta buluşulur
..
