ACI ŞİİRLERİ

Acı buket!

hayatta bir çok acı yaşarız.
ve belkide bunların içinde.
etkisinden kurtulamıyacağımız tek acı.
o acıdan kurtulmaya çalıştığımız zaman
yaşadığımız acı dır.
..

ilaç verdi doktor sustu acı
öyle sırıtkan kustu acı
hakim bey haberin olsun
bu durumdan herkes davacı
..

Annem ağır hasta doktor
Her yanım ağrıyor diyor
Hem yemiyor,zor yürüyor
Yardım et yarab,Annem acı çekiyor

Neden kalçam ağrıyor diyor
Söylemeye dilim varmıyor
..

Küçücükten görmedim ana kucağı
Yanımda kaldı küçücük bir bacı
Bu dünyada babam da kalmadı
Allahım bu ne büyük bir acı

Daha küçücükten babasız annesiz kaldım
Evde ise dört kız bir erkek kaldı
..

Of yine aynı şey
Yine acı yine keder
Bu kadar acıya dayanamam
Benim kader'im bu
Kader'imi elimden gelse değiştirirdim
Alın yazım bu benim
Of yine aynı şey
..

Bil hastalandığını sıkıntı çektiğini,
Zulüm acı bir şey ki sızlatır yüreğini…

Ya da çocuğun hasta bir türlü iyileşemez,
Acı üstüne acı geriye de dönülmez…

Ya hedef aldığın katlettiğin şu yürek,
..

Aşk, aşk neden imkansız olanla sınar bizi? Neden hep olmayacak şeylerin peşine düşürür? Olmaması gereken zamanlarda, olmaması gereken insanlarla neden sevgi deryasına dalarız? Oysa ne gariptir uğrunda ölmeyi göze aldığın şahsın gözünde çocuksu bir eylemde bulunuyormuşsun gibi gözükmek. Ne gariptir ki ne zaman gerçekten sevsek, sevilmeyişlerimiz. Nasıl olmuş, ne şekilde olmuş anlamadan severiz, yazık. Yazık çünkü isteyerek bulunmadığımız bir eylemin acısını binlerce yalnız gecede yaşarız. Yazık çünkü karşımızdaki kişinin gözünde bir acıma duygusundan fazlası değiliz. Yazık çünkü bunca yaptığımız şey kendiliğinden olsa dahi büyük ızdırıplar yaşatıyor yüreğimize. Bazen sadece bunlar acıtmaz içimizi... Kimimiz karşındaki divane gibi sevsede unutmalıdır, kimimiz karşındakini ölürcesine sevsede mutlu olması için mutsuz olmalıdır, kimimiz karşındakini kul köpek olurcasına sevsede başka ellere teslim etmelidir. Çocuğuzdur gözlerinde, acınası insanlarızdır. Unutursun, unutursunuz diyişleriyle sanki acı vermiyormuş gibi konuşurlar ya hani bunları da geçin; günler geçer, aylar geçer, yıllar geçer elbette ki unuturuz. İnsanız sonuçta ölüm bile unutuluyor haliyle amma neye yarar ki gönül şimdi kanıyorsa yarını düşünmek neye yarar. Her gece bir köşeye geçip sessiz gözyaşları içimizi acıtıyorsa eğer ne yarar ki... İçimizde kaç fırtına kaç cehennem kopuyor kimin umrunda... Hem ne acı şeydir değil mi? Ölürcesine sevdiğin insanı unutmak zorunda oluşun. Olsun madem ki canan canımdan yanacak, canımı canan için yakacağım. Madem ki canan bir tebessüm edecek; bir gün, bir ay, bir yıl gecesinde daha hıçkıracağım. Madem ki canan mutlu olacak bırakırım can candan çıksın..
..

Acı gerçeklerdir bizi yakan
Tatlı düşlerin ardından
Yüreğimize zehir damlatılan
Acı gerçeklerdir
Bizi düşlere düşman ettiren
Hayata zindandan bakıpta
Gökyüzünü bize dar ettiren
..

Bu gece, Her gece gibi değil be Dostum.! .
Masamda acı tadı, ağır kokusuyla,
başımı döndüren bir kaç kelime.. bir kaç soru..
Soruların cevapları bastırıyordu O acı tadı,
Bu kadar mı Yalan Kokardı..!
Uzun bir yolun Hazırlığıydı benimkisi..
Gelmeyecek iptal Treni..!
..

Acı bileğime kelepçe gibi takılmış. Nereye el atsam kollarım acıyor.Yaşamak bir özgür türkü gibi bırakmaz dudaklarımı. Her ne zaman mutluluk dolu bir türkü söylemeye çalışsam, bileğim kanar. Hayat şah damarımdan incitir beni.
Neden geber der bana her martı, denize gözlerim takılsa ansızın. Bu kadar mı acıyla yoğrulmuşum. Ben acının ellerinde hamur olmuşum. Acı bileğime bir kelepçe gibi takılmış. Hiçbir el iyileştiremez beni. Hiçbir yüz ayı ve güneşi hatırlatmaz bana. Bir gülüş görsem ansızın bileklerim kanar. Kimse güler yüze, tatlı dile mahkum etmesin beni. Hiçbir söz avutamaz beni. Kelimeler şiir kaçkını olsa da, cümleler kan sıçramış beyinlerden romanlara konu olsa da, artık kimse susturamaz beni. Lütfen rahat bırakın beni. Çünkü amacınız incitmek beni. Her süslü ifadenizin altında hayatımı zehre dönüştürmeye çalışan bir yılan var. Lütfen sözlerinizle zehirlemeyin beni. Lütfen etkilemeye çalışmayın beni. Bilirim elimi versem bileklerim kanayacak. Bilirim her sözünün mecaz anlamında geber olacak. Nasıl inanırım ben size. Nasıl kanarım coşku ve heyecan bildiren şiirlerinize. Bir ağız ki bir kara delik gibi açılır. Yutar bütün dünyayı ve bundan tat alır. Yedirmem kimseye kendimi. Dişlerinizin arasında yemek atığı olamam. Ben kimseye kızarmış kuzu olamam. Acı bileğime kelepçe gibi takılmış. Kimse kollarını açarak gelmesin bana. Kimse güvenmesin güzelliğine. Yenilmem bir başkasının yeteneğine. Nereye kaçsam gecem oluyorsun. Bir güneş bırakmıyorsun bana. Bu ne ceza Allah'ım beni öldürmüyorsun. Yaşamak ise bir kelepçeden farksız. Ne zaman hayata tutunmaya çalışsam bileklerim kanıyor. Ne zaman bir söz duysam ağzından cinler bana gülümsüyor ve ben artık bu deli saçmalıklarını duymak istemiyorum. Bu sözler sana ey sevgili. Ya ateş dolu hoş çakal de bana ya da merhaba de yüreğime su serp. Ama sen iki gözünü bana doğrultup dilini çıkarıyorsun ve göz kırpıyorsun. Sonra ben yoldan çıkmış bir serseri miyim ki beni böyle taciz ediyorsun. Niçin bana tecavüz edip sonra başıma bir kurşun sıkıyorsun? Evet o güzel ellerinden sadece bu mu geliyor? Hayat standart olarak beni mutlu edemez biliyorsun. Bir insanın bir insanı dövmesi ya da öldürmesi, bir kadının kendi çocuğu için bir başkasının çocuğunu hırpalaması hayatın rutin işlerindendir. Bir insanın bir insana gülmesi ve onun gönlünü almaya çalışması ekstra durumlardır. Senden ekstra ne gördüm söyler misin? Şimdi bana bak ve artık külün yanmaktan korkmayacağını anla. Ve beni ateşlere atmaktan artık vazgeç.
Yaralarımı bırak kanasın. Çünkü gözlerimde kanlı yaşlar varken istemem hiçbir yaramın kabuk bağlamasını. Bu yüzden anla sevgili bu kadar kan dolu bu beden sana haram. Bana tecavüzden vazgeç. Çünkü senin dilini çıkarıp bana göz kırpman senin ruhunu yaralar. Çünkü ben ruhumun coşkun sularında tertemiz duygularımı yıkarken artık kalbimde sana yer bırakmayacağım.
..

Medeniyetin önemli göstergelerinden biri de herhangi bir şeyi protesto etme şeklidir. Bireysel olarak ya da topluca!

Norveç ve dünya edebiyatının en büyük yazarlarından, 1920 Nobel ödülü sahibi Knut Hamsun, ikinci dünya savaşı yıllarında, henüz ülkesi işgal edilmeden evvel Nazi taraftarlığı ve propagandası yapıp, ülkesinin işgaline zemin hazırlamaya çalışır. Ve sonunda Norveç işgal edilir. Acı dolu günler yaşanır. Savaş bitip işgal sona erdiğinde son derece kırgındır Norveçliler en büyük yazarlarına. Fakat ne hakaret ederler, ne bağırıp çağırırlar ne de intikam hissiyle saldırıya geçerler. Peki ne mi yaparlar?

Bir sabah, genç bir Norveçli, elindeki Hamsun kitabını yazarın evinin önüne bırakıp sessizce uzaklaşır. Bir süre sonra biri daha kitap bırakır aynı yere. Sonra biri daha, biri daha, biri daha... Oslo'lular ellerindeki Hamsun kitaplarını yığarlar yazarın kapısının önüne. Ne bir arbede yaşanır, ne de kötü bir laf edilir. Kırgın Norveç'liler kitapları sessizce bırakıp dağılırlar. Adeta kendi kitaplarından bir dağ oluşur Hamsun'un bahçesinde. Bu zarif tepki, doksan küsür yaşındaki yazara ömrünün en acı dersini verir. Pişman, mutsuz ve utanç içinde yumar hayata gözlerini..

Demem o ki; biraz zeka, biraz da zerafet ve medeniyet, taşla sopayla yaratılan tahribattan çok daha asil ve etkili sonuçlara yol açabilir..
..

Bahar güzel haldir güzel halde bahar gibidir güzel bahar halde verim canlılık çok gibidir
Kış çirkin haldir çirkin halde kış gibidir çirkin kış halde verim canlılık yok gibidir

Yaz tatlı haldir tatlı halde yaz gibidir yaz tatlı halde sıcaklık üretim çok gibidir
Güz acı haldir acı halde güz gibidir güz acı halde solmayış üretim yok gibidir

İyi hal cennet gibidir cennette iyi hal gibidir cennet iyi halde üstünlük beceri çok gibidir
..

Sevdim diyememek ne kadar ne kadar acı,
Bir gün gelir, seni götürür, götürür bu sancı,
Sormadı savcılar kimler haklı kimler davacı,
Sevdim diyememek ne kadar ne kadar acı,
Bir gün gelir, seni götürür, götürür bu sancı...

Bir türlü dinmedi kâlbinde fırtınalar fırtınalar,
..

Tükendi hazinede kelimeler
Ümitlerim canım biti aniden
Rüyada idim uyandım birden
Kalbim durdu atmadı yeniden
Acı, Haykırışa karıştı sözler
Neden acı, ızdırap yeniden
..

Ağladığın hüzünlendiğinde yüreğimde sen varsın
Sensiz yine gece yarısı oldu sen yine yoksun
İşte seni düşünüyorum sen bilmiyorsun
Sensiz karanlık odamda suskunum
Yine hayallerimdesin sen bilmiyorsun
Bir başına yalnız kalmış hayallerim
Gökyüzünde hayallerini arayan
..

Boynuma geçmiş darın tacı
Yüreğim sevdanın muhtacı
Ya gel bu garibe acı
Ya bırak yüreğine büyük bir acı
..

Saçlarında solgun beyazlar
Gözlerinde yorgun bakışlar
Aklıma geldiğinde yüreğim sızlar
Hayat neden çok acı ki babam.

Kara gözlerimi senden almışım
Sen askerdeyken ben doğmuşum
..

Ne zaman ki acı bir kaos olsa dünyada
Ağ dolanır beynime,üretim sıfır olur
Ne kadar uğraş versem, hepten çabam boşuna
Acı, hüzün, keder benliğimi esir alır

Yusuf Sönmezler (25 şubat 2011)
..

Sana kapıları kapatacağımı düşünmemiştim.
Demek senden arta kalan,sadece sensin şimdi?
Birkaç acı hatıradan başka,
Anlamsız,boş gelen adın,öyle mi?
Ne garip,ne acı!
Senden kaçacak kadar,
Sesini duymak istemeyecek kadar,
..

Hayatı düşünmek acı verir insana
Acı dolu hayata isyanım var
Yüreğimdeki hayaller kaybolmaz
Beklediğim gecelerde ağlasanda hayaller bitmez
Geceleri sesizliği düşünür gözlerim çaresiz kalır
Sen yalnızlığı bilirmisin geceleri dayanamaz oldum
Yalnızlığımı yüreğime gömmek isterim
..