Acemi Rana' ya Şiiri - Evrim Evrensel

Soluğu bol olan zurnacı olurmuş,
Ne zurnacı olabildim,
Ve ne de soluğum tükendi...
Müşkül hal içinde dahi kopmadım maratondan,
Skor kıramadım ama,
Geri de kalmadım hani...
Usanmadım seni sevmekten, bıkmadım,
Arlanmadım hatta...
Susmadım kata,
Maraton seyircisidir tanığım...
Sangılarımız bir hedefe ulaştırır,
Nede olsa sangı değil midir deme, sakın!
Sangılar hayaller kadar hayal değilse de,
Peşin sıra koşturur,
Çağlatıp coşturur,
Sakın deme, nede olsa sangıdır,
Sangılarımız sevgi ahengidir...
Sangılarımız;
Korkusuzca,
Pervasızca,
Adabı edebinde,
Ve göz ferindedir.
Nazarında coşturur,
Sevgiye kavuşturur,
Koooş koşabildiğince kooş,
Yollar boş.
Uçarcasına cooş.
Nefesi bol olan zurnacı olurmuş...
Ne zurnacı olabildim,
Ve ne de nefesim tükendi,
Sevgi yolculuğunda...

Sevdan yüreğimde,
Adın belleğimde.
Yüreğim avucumda,
Ölüme meydan okurken,
Hayalin başucumda kaldı...