Acemi Ayrılık Şiiri - Mahmut Kızıloğlu

Sanki ilk defa
Koynunda sabahlayıp,
Saçlarını aralayarak bakmıştım güneşin doğuşuna.
Uyanmamı istemiyordun,
Gidecektim
Sen bunu biliyordun.
Biliyordun da;
Dur diyemiyordun,
Ne gözyaşlarına nede bana.

Sanki ilk defa
o sabah seni
Parfümsüz teninin kokusuyla
Rujsuz boyasız ve dağınık saçlarınlatanımıştım.
Ben biranda uyanınca kestane kokulu göğüslerinin arasında,
Sen ne yapacağını şaşırmıştın.
Ele veriyordu seni hareketlerin,
Seni o şekilde görmemi istemiyordun.
Oysa sen o şekilde daha güzeldin,
Gülistan gibi kokuyordun.
Şimdi seni ne zaman düşünsem,
Hemen burnuma gelir o kokun.

Sanki ilk defa
O sabah ayrılığı tadacaktık,
Acemiydik.
Her arkamı dönmeye yeltendiğimde
Ya dudaklarımızı dudaklarımızda unutuyorduk,
Yada ellerimizi ellerimizde.
Sonunda ayrılamayı başardık belki ama
Birşeylerimizi unuttuk birbirimizde.
Öpüşlerini unutmuşsun hayalimde
Ve gamzenin bir teki cebimde.
Son kez dönüp geriye baktığımda farkettim,
Bedenini kapı önünde unutmuşsun
Aklını bende.
Kim bilir benimde daha nelerim kaldı sende?
Yüreğimin, beynimin, cesaretimin ve avuçlarına topladığın
Gözyaşlarım dışında.