Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Güzellikleri yazan kalemin daima duyğulu olsun. Kutlarım. Selamlar...
=İnsan gibi insan olsak insanca
Adam gibi adam kalabilsek =
Erkek egemen, kadına değer vermeyen, çocuk yaşta kızlarını evlendiren, kadının anne olduğu düşünmeyen ülkelerde kardelenlerin değerini kaç kişi bilir? Kutluyorum.
sevgii kardeşim sende o kadar güzel yazmışın ki
insanın okudukça bir daha okuyası geliyor
ben sana başarılar diliyorum güregine salık
kalemine salık kutların seni
Güzel bir şiir okudum kaleminizden,kutluyorum
Bende kardelenleri çok severim geçen gün komşunun bahçesinde çıkmışlardı küçücük fizikleriyle gözlerimi güldürdüler umudu takdim ettiğiniz için size tam puan sağlıcakla kalın
hayata ve yaşamala direncin gayretin inadın adıdır kardelenler şaire de güzel resmetmiş bunu tebrikler.
İnatcı kaprislerle
Güvenebilsek insanogluna
Sahte olmasa gülüşler sözler
Maske takmasak yüzlere
İnsan gibi insan olsak insanca
Adam gibi adam kalabilsek
Kardelen gibi korkmadan
Bakabilsek yaşama toplumca
güvenbilsek insanlara kardelen gibi kardelen olmayı başarabilsek
tebrikler her şiirniz ayrı güzel kutluyorum sevgilerimle
Sayın Nejla Özkan,
Anlamlı, çekici ve güzeldi.
Kardeleni bilirim şık şık düşünürüm
Tüm soguga ayaza kara aldırmadan
Filizlenir açarlar rengarenk korkmadan
Kışın ayazında karın beyazında
Korkmaz ürkmeden bakar sabaha
Mutlu olursun dik duruşuyla açışıyla
Kardeleni severim mücadalesiyle
Bilirim çok şey anlatır insanlara açışıyla
Hiç bir şeye aldırmadan,
Açar dondurucu sogukta beyazlarla
Tüm masumluguyla uyanır sabaha
Örnek alabilsek mücadeleden yılmadan
Devam etsek yaşama
Sevgiler için kardelen gibi
Masumca uyunabilsek sabaha
Tükenmese sevgiler sevdalar
İnatcı kaprislerle
Güvenebilsek insanogluna
Sahte olmasa gülüşler sözler
Maske takmasak yüzlere
İnsan gibi insan olsak insanca
Adam gibi adam kalabilsek
Kardelen gibi korkmadan
Bakabilsek yaşama toplumca
YÜREGINI YÜREGIMLE KUTLUYORUM:YORUMSOZ OKUDUGUM GÜZEL SIIRLERDEN BIRI.
DOSTCA KALIN.
Kardeleni bilirim şık şık düşünürüm
Tüm soguga ayaza kara aldırmadan
Filizlenir açarlar rengarenk korkmadan
Kışın ayazında karın beyazında
Korkmaz ürkmeden bakar sabaha
Mutlu olursun dik duruşuyla açışıyla
Kardeleni severim mücadalesiyle
Bilirim çok şey anlatır insanlara açışıyla
Hiç bir şeye aldırmadan,
Açar dondurucu sogukta beyazlarla
Tüm masumluguyla uyanır sabaha
Örnek alabilsek mücadeleden yılmadan
Devam etsek yaşama
Sevgiler için kardelen gibi
Masumca uyunabilsek sabaha
Tükenmese sevgiler sevdalar
İnatcı kaprislerle
Güvenebilsek insanogluna
Sahte olmasa gülüşler sözler
Maske takmasak yüzlere
İnsan gibi insan olsak insanca
Adam gibi adam kalabilsek
Kardelen gibi korkmadan
Bakabilsek yaşama toplumca .........Sevgili şairem siz zaten bir kardelensiniz ..onurla zor şartlarda açan bir kardelen+10
Bu şiir ile ilgili 31 tane yorum bulunmakta