“Boş kaşıkla beslenen, doysa bile aç kalır.
İlmin feyzin bilmeyen cahile muhtaç kalır.”
Zamanında göz açıp yapmaz isen tımarı,
Âlem-i cihan olsan kurutursun çınarı…
Okyanusa dalarken görmüyorsan pınarı,
Boş kaşıkla beslenen doysa bile aç kalır!
İlmin feyzin bilmeyen cahile muhtaç kalır…
O sendeki feryadı gâh dillendir, gâh sustur
Olmayanı var etmek, Yaratan’a mahsustur!
Kibre bürünen gönül mutlak dara mahpustur,
Boş kaşıkla beslenen doysa bile aç kalır!
İlme gönül vermeyen cahile muhtaç kalır…
Boşa kürek çekmekle yel kayadan ne anlar,
Kendini mutlak görüp, unutulmaz sananlar!
Bilmezler ki bunlara şahit olur zamanlar,
Boş kaşıkla beslenen doysa bile aç kalır!
İlme boyun eğmeyen cahile muhtaç kalır…
İnsanın eti yenmez, belki bilge sanılır,
Bilse de benim demez; çok bilen, çok yanılır!
Kaşında, sözde değil; eseriyle anılır,
Boş kaşıkla beslenen doysa bile aç kalır!
İlme meyil etmeyen cahile muhtaç kalır…
Gafil olma Şahan’ım, ilmin başı sabırdır,
Sabrı, şükrü bilmeyen bil ki sonu kuburdur!
Hayat denen bu yolun son durağı kabirdir,
Boş kaşıkla beslenen doysa bile aç kalır!
İlmi doğru görmeyen cahile muhtaç kalır…
Kayıt Tarihi : 14.9.2013 17:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
'Boşa kürek çekmekle yel kayadan ne anlar' da ne demek? Sanki iki atasözünü paralayıp bazı parçalarla yeni bir söz oluşturmak istmişsiniz gibi?
'Sabrı şükrü bilmeyen bil ki sonu kuburdur!' Sabrı şükrü bilenlerin sonu kubur değil mi? Kubur, kabir'in çoğulu olduğuna göre bu mısrada ne demek istiyorsunuz? Alttaki mısrada da bunun tekilini kullanmışsınız ki bu mısra da şiirin halavet, belağat ve cezaletine gölge düşürmüş.
Hayırlı çalışmalar.
TÜM YORUMLAR (1)