Aç Şiiri - Hüseyin Ozan Öztürk

Bir sancı başladı karnımda;
Açlıktan..
Oturdum kaldırıma,
Düşercesine....
Bir bayan geçti yanından,
Kıvırarak..
Yan yan baktı yüzüme,
İğrenircesine...
Bir dilenci durdu yanımda,
Ellerini açarak;
Bir sadaka! dedi,
Ölürcesine...
Bir boyacı durdu karşımda,
Yırtık lastiklerime bakarak;
Boyansın be abi? dedi,
Gülercesine..
Gel de gülme...

Bir taksi durdu.
karşı mağazanın önünde,
Bir beyle iki kız çıktı içiden,
Kızları tanımıştım.
Birisiyle arkadaştık okuldan,
Sınavlarda hep yardım aderdim Ona,
Yazılılarda kopya verirdim.
Öksürdüm hafifçe,
Tanımıştı beni...
Aval aval baktı gözlerime;
Tükürürcesine!
Arkadaşım Nazım geldi yanıma,
Ellerime sarıldı titreyerek....
Dedim nen var.'Açım aç'dedi,
Kahredercesine..
Kim demiş ki; 'açın mezarı yoktur'
Bu sözleri duy lakin inanma...
Uzandım asfalta...
Yığılırcasına!
Açlıktan,
Gelde ölme...

1-Mayıs-1975-Esenler-İst