Aç Şiiri - Mustafa Umut

yaraladım içimdeki aç hayvanı
terlemişti bir güzel yorgundu ve
en olmazından bir hikayeden çıkıp gelmiş gibiydi

hiç duymamıştım böyle bir rengi
sanki ışıktan bir tay gibi
yeşilden kızıla koşuyordu sıcak
hiç uyanmamıştım böyle bir sabaha
kanımda eskimiş kelimeler dolanırken
kırmızıda sancılı bir baharı konukluyordu sesin

çektiğin duman rengi bulaştı saçlarıma
kaşıyıp durma aklımı
fikrime çapraşık düşlere gebeyim şimdi
bırak ağlasın o çocuk yine
kolların kucakladığında sesimi