Absent ile Mücevher

Karanlık sözlerin balkonunda gül saatleri!

Tango, ut
ve ağır mücevherleriyle konuşma, aktı
yıldızların soluduğu bahçeye, saman
yolundan bir kemeriyede oturmuştuk.
İki insan, hanımeli salıncak gidip
gelince, iki çocuktuk.

Ve geniş ağzıyla gramafon, yeşil
bir papağandı aramızda, iğne kıvrılır:
ta..kıl..ma.. sürüp giderdi sıkıntı
ve aşınma vakitleri...

Saatler tükendi. Kıvrılıp devrildi
eski bahçeye, içinde mücevherlerin
eridiği asbest.

Zamanın dışında
iki hayalet gibi gezinen seslerimiz,
buluştu. Koptu birbirinden...

Issızlıksa hala ince bir kadın tadı
ve karanlık sözlerin balkonuna akan
yorgun gül saatleri...