Abla Beni Eversene

ABLA BENİ EVERSENE

Konuşarak ahaliyle,
Meramımı getir dile,
Yaratanın emri ile,
Abla beni eversene.

Gömleğim ütüsüz yırtık,
Papucun kenarı tırtık,
İyice bunaldım artık,
Abla beni eversene.

Yıkar iken çamaşırı,
Yoruluyom gün aşırı,
Bulup cana yaraşırı,
Abla beni eversene.

Akşam yanınca ışıklar,
Yığılıyor bulaşıklar,
Temizlenmiyor kaşıklar
Abla beni eversene.

Elemi bölüşüyorum,
Hüzünlenip üşüyorum,
Kayıyorum düşüyorum,
Abla beni eversene.

Yıllardır yalnız yaşarım,
Düz yolda bile şeşarım,
Engin dağları aşarım,
Abla beni eversene.

Akşam oldu yalnız kaldım,
Eşe dosta haber saldım,
Hayelle uykuya daldım,
Abla beni eversene.

Bulunmaz çiftlik marabam,
Bir evim var bir arabam,
Çok şükür doludur kırbam,
Abla beni eversene.

Sen benim canım ablamsın
Hem ablamsın, hem anamsın,
Hal hatırdan anlayansın
Abla beni eversene.

Bak Müçtehit yırtık sökük,
Giyiniyor boynu bükük,
Ev dağınık, surat dökük,
Abla beni eversene.

İsmet Murat
(Müçtehit)