Abidin 8 Şiiri - İsmet Murat Müçtehit

ABİDİN 8
Baktın çekemiyorsun bu dünyanın yükünü,
Barındırmak üzere yeşilini gökünü,
Biçarenin sırtına salıverdin kökünü,
Kavak ağacı gibi uzuyorsun Abidin.

Unutma göz dikerek mazlumun sulağına,
Eziyet eyleyerek sağlamı çolağına,
Haram iksir zerk edip ser'ine kulağına,
Sen kendi huzurunu bozuyorsun Abidin.

İbret almak üzere bakmadın mı kabire,
Sırtını dayıyarak cihanda ekabire,
Bıkmadan usanmadan,yorulmadan ha bire,
Mazlumun kuyusunu kazıyorsun Abidin

Kavuşmak ümidiyle pof pofa aferine,
Seher vakti erkenden başlayıp seferine,
Hayır hasenat değil, sen amel defterine,
Şirret teraneleri yazıyorsun Abidin.

Hepsine kucak açar arz denilen veranda,
Bire bir nasiplenir yürüyen de duran da,
Bilmemki bedenine sam rüzgarı vuranda,
Ne diye sabretmeyip azıyorsun Abidin.

Kul Müçtehit ne desin senin gibi yobaza
Bir tarafın çetrefil, diğer yanın abaza,
Vaziyetinde iken, dönüşüp madrabaza,
Düğün bayram ederek tozuyorsun Abidin.