Abdurrahman Yıldız Şiirleri - Şair Abdur ...

Asla başın eğilmesin, dik dursun faniye karşı
Mürüvvetin ezilmesin, nefsin hilesine karşı
Kula kulluk zilletine, düşen, izzetten anlarmı?
Ölüm senden uzak değil, aniden verir alarmı

Secdeye inen başların, tevbeyle akan yaşların

Bülbül gülleri arar
Tabib yarayı sarar
Sana dostum dediysem
Bilki mezara kadar

Aşık maşukun arar

Viran olan gönlüme
Bir gül dikesin diye
Seni seçtim kendime
Aşk ateşin yak diye

Sözünde durdun canım

Zannetmeki başkasıdır
Birbirinin aynasıdır
Güvenilen kal-a’ sıdır
Gerçekten dost, dostun ise

Tatlı tatlı seni dinler

Denizlerin kıyısında dolaşmak
Sevdim derken ayrı telden konuşmak
Med ve cezir gibi gider gelirsin
Kolay değil senle aşkı paylaşmak

Razı olmayınca dini İslam’dan
Bulmazsa yolunu kutsal Kuran’dan
Muhammed’i sevdim demez yalandan
Hu diyen tarıkın başıdır Ali

Yalanlar üstüne inanç kurulmaz

Başörtünle ne kadar güzelsin bacı
Bütün mü'min mü'minat sana duacı
Üzülme elbet birgün biter bu acı
kim bilir, belki onda buldun mi'racı

Örtün ilme engel değil, bunu bilirsin

İbret dürbünüğle baktım topluma
Acayip acayip halleri gördüm
Ayakta yürüyen meyyite inat
Kabirde yaşayan canlılar gördüm

Haya karaborsa bakmayın yaşa

Süzülür yar saçından
Güneşin ışınları
Delirtiyor aşkından
Şimşekten bakışları

Yıldızlar sönük kaldı

Muhabbet babından içeri girsen
Aşkın deryasına bir dalıversen
Nefisten sıyrılıp ihlasla yüzsen
Görürsünki orda, neler var neler

Gönüller mutmain, zikirde diller