Abdurrahman Yıldız Şiirleri - Şair Abdur ...

Aşığım ben ayrılamam kıyından
Sevmesende asla terketmem seni
Bir kez içtim o muhabbet suyundan
Arasıra dalgalanıp vur beni

Buhar olup uçtun gittin göklere

Aldandık nefsimize, zülm ettik kendimize
Yolların en sapkını, döşendi önümüze
Nura engel bulutlar, yığıldı üstümüze
Yaşam biyografimiz, mülevves halimizdir
Anadan üryan doğmak, en temiz mazimizdir

Geldik dünya alemine, dokuz aylık bir yoldan
Göçeceğiz ahirete, Azrail’le dört koldan
Dünya ile darül beka, mezar gümrük kapısı
İlk sorgular orda başlar, yardım etsin Yaradan

Dinde iman esasları, öğretilmeli önce

İlk tebliği kendi, nefsine yapsın
Selama la kayıt, olan üstadlar
Ölçüler ortada, selamı alsın
Kabına sığmayan, koca üstadlar

Allah’ın Kelamı, Kur-an’ı Azim

O karanlık gecelerin
Çanağa dönen gözlerin
Döktüğüm o incilerin
Hiçmi hatırı yok sende?

Feda ettiğim bu canın

Hakk Teala var eyledi
Kitabını yol eyledi
Muhammed'i ser eyledi
Hakk'ka kul olalım diye

Bela dedik iman ettik

Hangi yüzle varırsın, Beytullah beldesine
Nasıl çıkarsın bilmem, Arafat tepesine

Yolda güzel yolcuda, handa güzel hancıda
Yeterki sen layık ol, o makama varınca

İnsan, konuşmasıyla, köpek, havlamasıyla tanınır.

Gel dedin bana, geldim kapına
Açmadın kapıyı gelem yanına
Çarptın süratıma sırt üstü düştüm
Bir dahamı tövbe, konmam bağına

Hüsn-i zan ile hareket ettim

Dağları yemyeşil, ovalar yeşil
Rengarenk çiçekler, bayırlar yeşil
Sevgiler ekilmiş, gönüller yeşil
Gel, hayatın tadı, tuzu yaylada

Bir başka oranın, havası suyu