Abdurrahman Yıldız Şiirleri - Şair Abdur ...

Öyle yorgun
Öyle bitkin
Öyle uykusuzumki
Şefkat kollarının arasında, sıkışmak istiyorum
Başımı göysüne koyup
Gönlündeki sevgi dalgaları arasında uyumak istiyorum

Önce toplumu tanı, sarraf eder insanı
Sabır ve azim ile, döndürüver lisanı
O körpe dimağlara, bayrak ile vatanı
Beynine kazmalısın, İslam’ın ruhu ile
Unutmasın ecdadı, tanışsın ceddi ile

Seni ıslah edemedim, ne kötü bir nefis çıktın
Frenine basamadım, hep gazlayıp şerde çıktın
Ne olacak senin sonun, kitabına göz attınmı?
Açık ve net söylüyorum, artık insanlıktan çıktın

Haramlarla beslediğin, yem ambarı şimdi tokmu?

Aşık odur, kalpte Allah sevgisi
Mekan kurmuş gönüllere nebisi
Zikirlerin en efdali, âlisi
Allah, Allah derken beden sarsılsın
Ya Muhammed deyip aşka sarılsın

Tecelli nurlarının, gönülde yansıması
İnsanı kamil eder, kazandırır ihlası
Öptürür seccadeye, alnını sücudlarda
Allah’tan korkan mü-min, giyer haya libası

İçimden geldi yazdım, keşke böyle olaydım

Sevenlerin sevgisini, kazanacak yürek gerek
aşıkların beldesinde, baldan tatlı diller gerek

Can ile cananı sevmek, kalpten kiri pası silmek
Aşkın lezzetini alır, muhabbetinde erimek

Kim ne yazarsa yazsın, takip etmem modayı
Tuzak içinde tuzak, anladım parolayı
Ne sağdan koluma gir, nede solumda görün
Dilimiz bir kez yandı, yutmayız numarayı

Yüz yıllık bohçacıdır, dilde aynı hezeyan

Teoman ve Dimitri Bingöl ücralarında
Biri öğretmenimdi, altmışlı yıllarında
Bu iki Rum asıllı Türk'çü kesildi orda
Amaç huzuru bozmak, halkı ayaklandırmak
Devlete düşman edip, parsaları toplamak

Geldi ölüm meleği ruh bedenden soyuldu
Takdir olunan ömrün son noktası konuldu
Yıkanıp kefenlendi konuldu tabutuna
Er kişi niyetine namazına duruldu

Selamdan hemen sonra, El Fatiha diyerek

Acep varmı senin gibi
Sevdiğini candan seven
Issız çorak gönüllerden
Aşkın güllerini deren

Acep varmı senin gibi