Almasan da içine sevgimi,
Yüreğinin yanı başında dursun,
Mevsimsiz kardelen misali,
Karların koynunda uyursun.
Özdemir. Torul./Mart2007
Kardelen kış uykusundan uyandı,
Mevsim kış her taraf kardı.
Etrafında ne arı,,ne bir kelebek,
Nede kendinden başka çiçek vardı.
Cemre bile düşmemişken havaya,
Yine geldi aylardan muharrem,
Söyleyemem derdimi sanki mahrem,
Her yer Kerbela,her taraf kan,
Beni de şehit etti bir müslüman.
Özdemir. Ankara./Mart2003.
Bir sevdiğim var benim..
Gülüşü nergis,
Gözleri nergis,
Boyun büküşü,
Kokusu nergis.
Uzakta kalsan da sen,
Mevlana olmasamda sevgim okadar,
Doldur yüreğine,doldurabildiğin kadar.
Adın dilimde zikrinle dervişim,
Dün gece yine hayalinle seviştim..
Her bahar tazelenir etrafım,
Tazelenmeyi sağlayacağım,
Bir diriliş aradım,
İçimde binbir heyecan,
Sanki hemen saracağım...
seni öpemesemde,
öpecekmiş kadar dudakların yakınımda olsun yeter,
seni koynuma alamasam da,
alacakmışım gibi yakınımda olsan yeter,
senin saçlarını okşayamasamda,
Yalnızlık kuyusunda Yusuf gibiyim,
Sultan olacağım günü beklerim.
Sevgi yönünden kör sevdiklerim,
Şifanız benden, alın gömleğim…
Bir birine açsa vücutlar,
Beyinleri duygular,
Bedenleri yataklar,
Sabaha kadar tırmalar.
Yaşanmayan arzular,
Sırılsıklam tabuttalar.
Suyuma susamış yanık vücutlar,
Sevilmeyi çoktan hak ediyorlar,
Yaratan’ın lütfudur bu duygular.
Veren değil, verilenler utanıyorlar.
Yaratılıştan yalnız olan, yalnız doğanlar,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!