Abdurrahman Kemal Billurcu Şiirleri - Şa ...

Uzun ince ve engebeli bir yol.

Abdurrahman Kemal Billurcu

Bir an uykusuz,
Bir an öfkeli,
Bir an serseri...
Gözleri soluk, bitmeli.

Eserken yel bu sokaktan,

Devamını Oku
Abdurrahman Kemal Billurcu

Gökyüzündeki o mavi
Bir anda sustu,
Huzuru arasana, sadece gürültü.

O bardaklar kırıldı evde,
Paramparça oldu her şey.

Devamını Oku
Abdurrahman Kemal Billurcu

Ahval durumdasın.
En ufak bir umut bile
senin için saatlerce
bunu düşünmene neden oluyor mu?

Sende bekliyor musun,

Devamını Oku
Abdurrahman Kemal Billurcu

Ev var, ortasında kuyu,
Genişçe odaları, sahiplerinin umudu var.
Damları var, bahçesi var,
Hava ne sıcak ne soğuk,
Bir uğultu var.

Devamını Oku
Abdurrahman Kemal Billurcu

Can çıkmışsa selden,
Ne ruhu estiren kalır,
Ne kefeni biçen...
Gözlerin almışsa
Ellerimi ellerinden,
Ruhumdan geriye

Devamını Oku
Abdurrahman Kemal Billurcu

Akıbetin neydi...
Sefa sürmek mi? Yoksa kaybolmak mı?
İz bıraksan bu dünyaya — ama yok, olmaz.

Öfkeliyim... ama neye?
Sorun çıkmasın diye sorun yaratan da sen değil misin,

Devamını Oku
Abdurrahman Kemal Billurcu

Sabah ağarıyor
Sanki gözlerim ağrıyor, bu aydınlık ne böyle.
İçime doğdu, biliyordum.
Umutsuzum işte: o toprak, o gökyüzü, o sel, o taşkın…
Bildin de ne oldu, söyle?

Devamını Oku
Abdurrahman Kemal Billurcu

Yine Sabah ışığı
Boş sokaklara çarpıyor,
Sanki hizmetine varız bu dünyada.
Niye?
Niye sanki bir denek kutusundayım?

Devamını Oku
Abdurrahman Kemal Billurcu

Canımdan, bedenimden çekiyorum
Yorgunluğu…
Her şeyin peşinden koşuyorum
Zaten ciğerim yanıyor gibiydi.

Kutuplardaki tüm buzullar erise,

Devamını Oku
Abdurrahman Kemal Billurcu

Ruhumda tutacak can kalmadı,
Sözlerim eridi, yandı, kül kaldı.
Ellerim eridi, ahım sardı,
Toz toprak karıştı avuçlarıma — eller, ah eller...

Tüller serpildi göklere, sür cihanı,

Devamını Oku