Ruhumda tutacak can kalmadı,
Sözlerim eridi, yandı, kül kaldı.
Ellerim eridi, ahım sardı,
Toz toprak karıştı avuçlarıma — eller, ah eller...
Tüller serpildi göklere, sür cihanı,
Umudumu bahçene gömdüm.
Gözlerin kör, söylemiyor; kör düğüm.
Özlerin ve gözlerin görüyor sende olan sözleri.
Bir “ah” işiten, her derde deva mıdır sen?
Umudu bulamadım gökyüzünde; göç mü etti zaman?
Daha "nereye?" diyemeden
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!