Abdullah Zeki Öğüt Şiirleri - Şair Abdul ...

Yok, böyle değildiniz iyi hatırlıyorum
Hep güler yüzlüydünüz oluşunuzdan
Bakışlarınızla rüyalar dokunurdu
İlişecek yer bulmazdı yüzünüzde hüzünler
En fazla ümitsiz bir aşk okunurdu belki
İkide bir uzaklara dalışınızdan

Züleyha
Uzak yolların menzili
Ay ışığı, kimsesiz sularımda şavkıyan

Bilesin ki bu
“Sadece bir şiir” değildir

Bizsiz Eksik Efsaneler


Kimseler halden anlamaz
Güller içinde harız biz
Yaşanmamış baharız biz

Bu yere geldik mi işte daha ilerisi yok
Başka özlemlerin burcundan doğacak her günümüz
Hiç bu kadar yoksul olmamıştık diyeceğiz, hiç bu kadar bitmemişti
Çayımız, ümidimiz ve tütünümüz

Zaten bir adam çok yaşamışsa eğer, şair değildir

Aşk Bir Merhametsiz Ressam

Vefa çağ ötesi mesel
Terk edip gitti yar beni
Ne kapımı çalar bir el
Ne de bir dost duyar beni

O Gece’den

“Bir şehidin buğulu bakışlarında yeşeren hayallerin resmidir”

Bir mayıs gecesinde meczup yıldızlarla konuşuyorum
Ciğerimi deliyor Ülker’in bakışları

Duymadım sesini kaç zamandır
İnsan umuyor işte, bir merhaba, arada
Su kuşlarına da anlattım bunu dün
Balıklara da

Dağlara da söyledim geçen, bunları

Bir efsaneydi, bakaya kalmış
Bambaşka bir dünyaydı
Tepeden tırnağa sevdaydı
Benimkisi

Ay ışığıydı, dipsiz kuyularıma düşen

Biraz Işık

Gözlerimi oyuyorlar, gözlerim güzeldi
Ve hava çok sıcak, zindanımı sevmiyorum.
Sen bu soysuz karanlıkla hiç tanışmadın
Gözlerimi de unuttun değil mi?

Her gece rüyalarından geçiyorum
Göz yaşlarım yontuluyor mavi bir buluttan
Bak nasıl yağıyorum kan ter uykularına
Uyan ay ışığım
Sevdiğim uyan...