Abdullah Oral Şiirleri - Şair Abdullah Oral

Uyan I

Gündoğumuna nasıl sevdalanırsa bir çocuk.
Mısralarını.
Öyle düşürür yaşam kavgasına şair.
Sabahın sürgün gözlere düştüğü yerde

Umudun Son Perdesi

Son siren sesiydi özgürlüğün
Fırlayıp kalktı yatağından
Havada ağır barut kokusu
Dağlarda kapanmaktaydı-

YIL 1996


Caddeler kan gölü.
Panzer sesleriyle doluyor alanlar.
Haklılıklar dönüşüyorken haksızlığa,

YOKSUN


Yoksun
Dumanlıyorum gecenin karanlığını
Bekledikçe büyümekte sevdalar

Çalışmak ne kadar önemli is
Mücadelede o kadar gereklidir
A Oral.


VAR OLAN 1

Var olan 2



Kuşkusuz öldürebilirsiniz beni
Ama düşüncelerim

Var olan 4


Orakta çekiçte ben varım
Başakları toplarım orakla
Alın terim kokar çekicimin sapı

Var olan 5


Uçaklarda ben varım
Uydularda ben
Bastığınız toprakta ben

Yanağına Düşer Koklarım Seni.

Sensiz zamanlara yıkılır kollar
Her gece us’umda yoklarım seni
Yıpratmasın diye şu zalim yıllar
Düşlerime koyup saklarım seni.

YARINA


Varsın fırtınalar döksün yaprağı
Kim demiş ki güneş doğmaz yarına
Elbet yağmur döller bir gün toprağı