Abdullah Oral Şiirleri - Şair Abdullah Oral

KURGU


Ne zaman yaşamı kurgulamaya kalksam
İçimdeki kederli türkülerin göçü başlar
Öz kaynağını kaybetmeyen yokluk

Öyle yorgun dikilip durma başucumda
Bir nefeste anlatılmaz hayata dair yaşananlar,
Bak tepemizdeki yıldızlar da sarhoş bu akşam!
Dilsizi söyleten, aşığı ağlatan gecelerden geçtim,
Yüreğim dalda dalga sahile vursa ne olur ki..

İNSANCA

Bir sevda sarardı bütün dünyayı
İnsanın elinde gülüm solmasa
Bölüşüm olurdu insanın payı
Düşünen insana ölüm olmasa.

İnsan Ve Yaratılış

İnsan selinde, içimi kemiren sessizlik!
Şehirlerde, günbegün büyüyen,
______________ karanlıklar yaratıyor.
Yıkılmışlığımın simgesidir başıboş adımlar,

İRADE


Pas kokan bir tarih
Gelip oturmuş günün üstüne
geçmiş hazırlanmamış mı? bugüne

Sevda çiçeğini dökmüş kaşına
Yar yüzünü bana yıkış geliyor
Ateşini sere serpe döşüme
Güllerini dize yıkmış geliyor

Gün batımı dile getirmiş aşkı

İÇİMDE KARA YEL
Düzensizliğe

İçimde bir yara sarsan sarılmaz
Çürüdü yanlarım kokuyor dostlar
Yaşlı çınar gibi yıprattı yıllar

Hayat Pınarı

Kıyıların soluklandığı yamaçlarındayım yaşamın
İçimde kuş sesleri kanat çırpıyor yarınlara
Uzak denizler düşlüyorum
Uçurumlarında mor çiçekler açmış umudun

Hoyrat Bir Çocuk

Demir almış limandan
Hiçbir kıyıya varamıyor bu sevda
Gözler doğmak istemiyor yarınlara.
Üşüyorum.

HAKLILIĞIM

Ey kuşatılmışlığımda
Yalınız kalan haklılığım
Bilmem kaç nesil Susturdular seni
Haksızlığın karşısında