Abdullah Oral Şiirleri - Şair Abdullah Oral

HOŞGÖREMEDİK YAŞAMI 1

Kirletilmişliğin ezikliğinde
Doğurganlığın utancını yaşıyor kadın
Kolay değil içindeki yarayı dışarıdan kaşımak.

DİL YARALANIR


Gülünü dikenden ayrı koyarsan
Dökülür yüreği çöl yaralanır
Ask ile sarmazsan yarin belini

Çile


Türküleri üşüten rüzgarlardan
Duyuyorum nefesinin sıcaklığını
Nutkum tutuluyor ürperiyorum

ÇIĞLIK

Dünden bugüne
Umuda yürüyenler
Yalın ayak geçtiler
Karanlık engebeli yollardan

Uyan III

Biz ki hiç hak etmedik
Bu kadar incinip dökülmeyi
Paslanmış yerlerinden hayatın
Köleliğim bile esir durmamıştı bu kadar..

Bu şehir her şeyi çürütüyor kendi içinde
Et tırnağı diş damağı
Omuzlarımdan ellerim dökülüyor
Gözlerim,
İçimdeki hapis duyguların tutsağı

Biz insanlar her zaman her şeyi ister arzularız da hiç düşünmeyiz sonrasının ne olacağını ve yarattığımız değerleri vergi olarak kabulleniriz sonrasını tanrıya havale ederiz bir öğrene bilsek kendi içimize bakmayı o an sorular kalmayacak ….

YARATILIŞ

Tarih yıkamaz keskin direncini bilgeliğin
Bir avuç yürek değişimlerde alevlenen

Uzat Deniz Gözlerini

Yelken ol tut ellerimden
Mavisine sevdalandığım.
Uzat deniz gözlerini ey hayat
Azıcık öpeceğim sonra gideceğim.

REMZİ ÖĞRETMEN Yıl 1976

Bir yaz sıcağıydı. Nemli bir hava
Nefes almak güç Karadeniz kıyılarında.

Denizin tuzlu suları Buharlaşmış,

SUÇ

Şu beylerin konağından
Ateşi çalmak istedim
Aydınlansın diye ülkem
Dağları delmek istedim