Abdullah Oral Şiirleri - Şair Abdullah Oral

Yeniden Aşk


Gecenin labirentlerinden bakıyorum
Savunmasız suskun şu koca Kente.
Gel gör ki sensiz yaralı mevsimler

YOLUN SONUNDA

yaşam döngüsü sıfır bilincindeyken
Bilendi öfkeler taş duvarların ardında
Kurşun sesinde seken bıçak düştü
Karanlığın tamda göbeğinin üstüne

YÜZLER DONDU

Bir bakın şu kondular,a
Süte hasret gözler dondu
Nasıl yaşar aç çocuklar
Dudağında sözler dondu

EMEKÇİ

Bir sağa bir sola yalpa vurursun
Ne yana dönmekte çarkın emekçi
Seni sömürene secde durursun
Kendi ellerine kırgın emekçi

HÜNKARIM

Hergelen ardından ahkam kesiyor
Velim diye coşar boşa hünkarım
Şerre çevirdiler koca yaşamı
Dönderdiler seni kuşa hünkarım

Gölge

Karanlığın parladığı yerde
Alevlenir düşler.
Ağıt yakmaktan güzeldir
Tutuşturmak karanlığı.

NEDEN AĞLIYORSUN

Söyle ey canımın içi
Niçin neden ağlıyorsun
Yüreğimi ocaklara
Sürüp sürüp dağlıyorsun

Uzatsam elimi elin varır mı?
Tutmaya elinden yüreğimin yar
Kaldır başın öpem kara gözünden
Pasları silinsin dudağımın yar

Gel soluksuz kalsın hüsran yıkılsın

CANO

Kaç zamandır sana kanardı
İçimde sürgün sevdalar, sessiz sedasız
Günbatınlarına sordum aşkı, ayrılıkları.
dili tutuldu şafağın.

Şose Boyları

Kırık yüreklerin kıyılarına çarpıyor
Hırçın ve öfkeli dalgalar
Şosede bir adam
Sürüyerek götürmeye çalışıyor ayağını.