Abdullah Oral Şiirleri - Şair Abdullah Oral

EVRENE SIĞMIYOR YÜREĞİM
Örselenmiş duyguların
Sevecenliğine koşar ateşe düşen yüreğim
En aptal durağanlığındayım zamanın
Evreni sığdırmaya çalışıyorum
Evrene sığmayan yüreğime

KANATIR


Düştüm sevda sularına
Sel kanatır yaraları
Kurşun gelir geçer ama

Vatan Haini VIII

Özgür bir dünya düşlerken
Hortumlandı damarımda kan.

Emek yenik düştü

Vatan Haini

Vay be vay anasını be
Vay benim ellerimde serpilip gelişen hayat
Vay benim
Aydınlık düşlerime

ÇAĞDAŞLIK

Giyim kuşam hırka çağdaşlık mıdır?
Çağdaş toplum çağdaş devletle olur
Zorbanın elinde bilenmiş satır
Soruyoruz çağdaş yaşam bu mudur?

ÇOCUK

Geç bir saati gecenin.
Karanlığı dövüyor dışarıda bir çocuk.

Karanlığı. Körpecik kollarıyla.

ÇARKI SÖMÜRÜYE DÖNER


Ülkemde her çocuk rengini taşır
Kimi esmer,kumral kimi sarışın
Adı savaş olan yarayı kaşır

KADINLARIMIZ

Baharı andıran tel duvağıyla
Çiçeğe bezenir kadınlarımız
Zemheri sonrası bahar gibidir
Dalında gül verir kadınlarımız.

Öğretmemler günü


Kaç olasılık yaşar ekmeği çalınmış soframızda
Sızılı bir ırmaktır gecede kanayan

TEMMUZLAR ÜŞÜTÜR

Öyle bir bahçe ki şu Anadolu
Yakmış yüreğini yozda insanlar
Kardeşliğin katli vacip olalı
Ot gibi biçilir bizde insanlar