Abdullah Oral Şiirleri - Şair Abdullah Oral

Avuçlarımdaki Avuntularım.


Aydınlandıkça dibe vuran__
_____ karanlığa benziyor hayat
Yitirmiş kendini / adına, aşk denilenler

Bir Umudum Sende Kırma Hâkim Bey


Bir iş geldi başa düştük huzura
Zalim vuru’ya sen vurma hâkim bey
Çekilmişin zaten odtü de dara

Dünya Paylaştıkça Güzeldir
Hırat dinkin anısına.

Umut hangi dağın, ardında kaldı
Gelir günler gelir, an,dan bilinmez
Acısı yüreğe vurmuş dağların

İftirayla büktü ODTÜ boynumu
Ululardan gelir yasam be hâkim
Ana avrat bilmez diyor hayâsız
Nasıl derim bırak desin be hâkim

Sevenlere düşman insan kalır mı?

FİKRİLER ÖLMEZ

Sevdalara düşmüş yoldaş yüreğim,
Ölür can yoldaşım, yolundan dönmez.
Varıp dosta bir arzuhal edeyim,
Dostun fikri ile ışığım sönmez,

DARAĞACINDA ÖZÜMÜZ VARDIR

Varsın döne dursun şu aptal dünya
İnsanı hak ilen tezimiz vardır.
Altıncı yüzyıla kanla yazılmış
Yürekte dinmeyen sızımız vardır

GÜL GETİR BANA

Kekik yavşan kokan dağlardan geldim
Ben bende değilim bir bak halime
Yitirdim kendimi ben bu şehirde
Bul beni cananım bul getir bana

MÜFETTİŞ BEYLER

Halimi arz eden bir dilekçem var
Kaldırıp atmayın müfettiş beyler
Günün ortasında geceler yanar
Umudum yıkmayın müfettiş beyler

CANO


Sessiz akan bir nehirdim
Kandırdın beni çano
Gözyıkıp kaşın dökerek

SONRA

Gün gelir ne renkler doğar
Solgun gülüşlerin den yurdumun
Dirilir yılgınlık
Ayaklanır umut