Abdullah Çevik Şiirleri - Şair Abdullah ...

dağılsın kemirgen uygarlığın kolaylık iddiası varlığın iniltisi dinsin
tanısın kendini araçların kuklası yoktan var eden kudret bilinsin

bazen sendeleyerek ve bazen yıldırımlar gibi ölüme dönük yüzün
körleşen duyular karanlığında konfor sunduğuna ne kadar da eminsin

beni kınayan yanlarımı severim başa bela açmaktan korur beni
el adının altında imzasıyla sulh olur imzam kınarken bulur beni

ah bir iltifat olsaydım da kurulsaydım kal’a gibi mısra-ı bercestede
kalmışım anlam yoksunu cim karnında bir nokta ümmiler okur beni

azarlansak yine iyi tahkir için hazır tetik
sinirleri korkunç gergin susalım ey sevgili
Türkçeyi tez geçtiler dersleri matematik
rakamlar ve denklemler düğümlüyor dili
aşk şuurun ifrazatı ölü yüzlerde kalan tik
masumane yaşanamaz diyorlar ey sevgili

çığlığım tuvale sığmaz
taşıyamaz rengimi palet
sessiz harflerle konuşur hakkımda esatir
taşın yontulan yüküyüm sabret
yaşamakta ısrar etmeyen şair
sana fazladan bir dünya bırakacak

marşlardan başka ezgi
zemheriden başka mevsim
umuttan başka mevzi bilmiyorken

kar gibi bir gelecek vaadi
ve dünyaya dargın kalpleri ile

ne getirsem ellerim boş gelmiş gibiyim
unuttuğum bir şarkıyı söyler durursun
gün ağarsın yağmur dinsin ben gideyim
bu şiir sende kalsın kahroldukça okursun

denizler taşıdım ki tuzuyla yansın genzin

haramiler piyasada müşteridir etiket yağmanın meşruiyet kaydı
keşke muhtaçlık üretimin altında güç satın almaktan ayrı olaydı

takılaydık bilginin ve hikmetin ağına çekileydik eşyanın sığ sularından
Horasan’ın köpekleri kadar olaydık açlığı doyurmak çok da kolaydı

hep haklı çıkma zannıyla yabancılaşan kendini
en çok bir başkasına yaklaşarak tanırsın
keyfini kuşların yağmaladığı bir çatı gibi
kurulmazsan diğer evler üstüne
ruhunu burkulmaktan kurtaramazsın

-Zehra’ya-

nem gizli gözlerinle büyüyeceksin
kaskatı bir yumruk büyüyecek ellerinle
çünkü nefretini hak etmiş bir çağ bekliyor
çarpışmak için güzelliğinle

ben öldüğümde dostlarım
nefreti sevgisine galebe çalan insanlar
kalın gövdeli ağaçlara yaslanacaklar
çünkü onlar için yorgunluktur yaşamım
yine de sükûnet bulmayacak kalpleri