Yokuşu omuzlamak, çıkmak için yetmez,
Kim kazanır, kim kaybeder bir bilen var!
Düze çıkınca dert te kederde bitmez,
Kim devrilir, kim doğrulur bir bilen var!
Bir ömürlük hatırı bir sayfada sildiren var,
Umudunuzu kesin ulvi şahsiyetler,
İhtişamlı koltuklarından seyredenler,
Denedim, hiç bir türlü beceremedim,
Başladım ama sonunu getiremedim.
Serçe bile öldüremem mesela ben,
Karanlıklar aydınlığa kavuşanda,
Güneş ovaya dümdük inende,
Üzerimde gurbet kokusu,
Dilimde keskin bir yoksulluk kokan,
En güzel sevda türküsüyle,
Çaldığımda kapınızın halkasını,
Haysiyetin yoksa, ne vebal var hamurda,
Su hep bulanıksa, ne vebal var samur’da,
Yüzüne kendin sürmüşsen göz göre göre,
Utanman yoksa, ne vebal var çamurda...
En arzu’lu olduğun, en önemli görevdir,
Bir hengamedir hayat,
Ortasında bizleriz...
Bizdeyken tüm kabahat,
Kendimizden gizleriz...
Güçlü zayıfı boğarken,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!