Yedi yaz öncesiydi;
görebileceğim en derin gözlerdi,
içinden hiç çıkmak istemezcesine,
duyabileceğim en tatlı ses,
ilk sözleri sanki,
siyah bir kuğunun yeryüzüne inişini,
Ay düştü gözlerinden
yokluğunun en derin kulaçlarına
tüm yakamozlar artık
paramparça,
iskandil yetmiyor
Bakarken,
Soluksuz kalmaya razı olduğum,
O derin gözlerin,
Adı; Sen denilen,
Meleği bulduğum
Küçük buselerin.
Dışarıda yağan yağmur seni anlatıyor
her damlasıyla,
yaprakların her birine,
tıpkı sen gibi
can veriyor gülümseyişlerin,
zarif dokunuşlarıyla,
Yıllar öncesiydi
Hayallerimi düşlerimi ve sevgimi
Paylaştığım bir zamandı
Daha önce tatmadığım hisleri
Hala duyduğum masum gülüşleri
Yaşadığım bir zamandı
Şimdi,
Seni herkesten daha fazla sevebilmek
Gözlerini her zamankinden
Daha çok güldürebilmek
Dudaklarından bir köprü kurup
Kalbime,
Hoş geldin güzelim
Hüzünlü düşlerime
Bende seni düşünüyordum
Biraz önce
Işığı söndürmüş,müzik dinlerken
Ve içkimi yudumlarken
Sen ne yaptığını biliyormusun?
sevgilim
yalnız ve hüzünlü akşamlarımı
yaşarken kendi kendime
hiç tanımazken ellerim ellerini
hiç bilmezken yüreğim yüreğini
Sır nedir?
sadece aynanın arkasında
baktığında gördüğün,
bakıldığında göründüğün
sonuçta kendisidir İnsanın,
Sesini duymak istediğimde,
resmine bakıyorum sessizce
en çokta derin gözlerine
takılıyor parmaklarım
tutkulu kirpiklerine,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!