Düşlerimi paylaşmak isterdim seninle,
Yalnızlık ve hüzünle geçen
Karanlık gecelerimde
Masum bir öpücük
Ürkek bir dokunuş gibi
Yaşamak isterdim seninle
Güzel günler hangi dağın ardında
Hangi düşte kaldı umutlarımız
Hiç kimse kalmamışsa artık yanımızda
Bırakmaz hiçbir zaman bizi yalnızlığımız
Haykırmak boşunaysa artık sonsuzluğa
Bazen hıçkırarak bazen sessizce ağlarız
Perde,
Vodvil ile açıldı önce,
tozlu köstümler çıktı
art direktörün sandığından
gülünç,
renkli ve fırfırlı...
Hazan mevsimindeyiz canım
Her şey birdenbire solmakta
Yalnızlığımla başbaşayım
Hüzün rüzgarları esmekte başımda
Artık renkli çiçekler yok dallarda
Kuşlar uçup gitmiş çok uzaklara
Ey Aşk,
Biliyorum sensin
Ziyaretime gelen
Sessizce,
Anlatmışlardı seni bana
Hüzün denizinin martıları
Sensiz geceler biter mi
Bu aşk böyle sürermi
Aşkından yoksunum artık ben
Oysa seninle doğmuştum yeniden
Sensiz günler geçer mi
Bu umutlar birden söner mi,
Günce tutulurdu zihinlerde
hergün bugün son diye
dile gelen
söylenemeyen
bazen şükür
ve tefekkür
Gök,
Sabahının hatırına
döktü yükünü
kuş tüyü esintileriyle
bulutların ardına giz’lenen
sen diye özlenen
Sevdim ve hala seviyorum,
tüm içtenliğimle,
nihayet
buldum dediğim
bugüne kadar aradığım tek gerçeği,
hiç bir şarta bağlamadığım,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!