Abdullah Ataş Şiirleri - Şair Abdullah Ataş

Yine çıktın karşıma, değişmedim diyerek,
Sağ elinde sigara, dudağında bir şarkı.
Yaşın kemale erdi, artık anlaman gerek,
Bağırmakla böğürmek,arasındaki farkı.

Gitmiyor mu zoruna, lakabın oldu kaçık!

Haliniz, tavrınız ne kadar garip,
Her düşene yafta vurursunuz hep.
Varlığından hayır görmedik deyip,
Yok olanı arar, durursunuz hep,

Aklın göl dediği sizce deniz mi?

Tarifi ne mümkün ızdırabımın,
Ne senle, ne sensiz olmuyor gülüm.
Sırrını çözmek zor tavırlarının,
Açtığın boşluklar dolmuyor gülüm.

Durmadan üstüme saldırır gibi,

Her nefs ölümü tadarmış, budur değişmeyen kanun,
O kanun ki ikrar etti,alemlere ibret olsun.
Ülkün vatan sevdasıydı, bozulmadı asla yolun,
Mezarın bir gül bahçesi, mekânın da cennet olsun.

Sen ki seni tanıyana gurur kaynağı olurdun.

Ne hanlıklar, devletler geldi geçti birer birer,
Bir benzeri daha yoktur, dünyada bu memleketin.
İnsanlığın beşiğiydi önce Hitit sonra Sümer,
Her duygunun mekanıydı mutluluğun, felaketin.

Malazgirt'te belli oldu onun ebedi sahibi,

Yorma hiç kendini biraz rahat ol,
Ben seni bilirim, sen ise beni.
Bir olmadı asla, gittiğimiz yol,
Ben gülü seçmiştim, sense dikeni.

Sana göre robot, duygusuz bendim,

Yılların birikimiydi, sana duyduğum hislerim,

Acı verir oldu bana, tatlı olsa da varlığın,
Ne yazık duygularımdan bi haber olan da sensin.
Karanlıklar ortasında tutsağıyken bir çığlığın,
Issız bir köşede beni, ağlarken bulan da sensin.

Yenik düştüm gözlerine, esirin oldum bak senin,
Aydınlığa kanat çırpan, kuşlara özendim artık.
Sevdalar kesti yolumu, adresini verdi senin,
Elim güllerle doluyken, boşlara özendim artık.

Masal aleminde doğup, hayallerle yaşar oldum,

Dolanıverdi dilime, aşk yarası denen şarkı,
Senaryo aynı, rol aynı, yine hicran doldu ruhum.
Eskiden barışırlardı, şimdi ise bir tek farkı,
Bundan sonra bedenime, artık düşman oldu ruhum.

İşim sadece gördüğüm, kâbusları hayra yormak,