Abdulkadir Karataş Şiirleri - Şair Abdul ...

Film afişine bakarcasına
meraklı, kaygılı, korkulu bir gün...
ya gözlerin mendillere sürdüğün
ya da ben hışmınla körkütüğüm...
Yalpalar, sendeler bir munis kedi
taş merdivenler ki, kazak ördüğün

Unutmak istedim, neye yarar ki...
Anlamsız geldi de güzelim dünya;
Üstüme yıkıldı gökyüzü sanki,
Uyudum, uyandım hep aynı rüya...

Bir hayal denizi sarmış ruhumu,

Yedi renk bir demet, billur damlalar
Körkuyu odamda camları sarar
Düşlerime bağdaş kuran çocukluk
Kirli bir aynada saçını tarar

Sobamın neşesi çam kozalağı

Ateş ve Su

Yumak yumak bulut/su
Pamuk tarlası dağlar
Canda ölüm buğusu
Buzullar kime ağlar

Ayrık otlarının iklimindeyim,
buz kesmiş bozkırın en tenha yeri...
sevdasına tuz basılmış bu deri
gön değil dabağın hoyrat elinde:
Sığırtmaç türküsü, Türkmen meseli
bir garip söylence, yarin dilinde...

Bir çığlık kanatır gülüşlerini,
Derinlerde yankılanan sesin mi?
Haram duygularla bölünen düşlerini,
Ah gençliğim,
kimler geri getirir! ..

Bir gün yine çıkar, sizi sorarım;
Kuşburnu kızılı, böğürtlen moru,
Bir ufka ilişmiş hatıralarım:
Getirin geriye o çocukluğu...

Kanayan elleri diken yarası,

Dokunur bu çığlık; yoksul, yabansı
Uğultular kopar gül ormanında.
Tamtam çığlıkları, vahşetin dansı,
Sabırla sınanır şimdi can Bosna!

Bir kuş havalanır ve tetik düşer,

İşte eşikteyim,
Ellerim kirli;
'Sev' demek dilime ağırdır anne
Alnım yakılası, alnım isyankar,
Geceler sesime sağırdır anne...
Kan tutar, tutar da donar gülüşüm;

Uyanır dalların narin uçları,
Uğultuyla kopan rüzgara inat...
Temizle içimi sarsan suçları;
Ağlamak, ağlamak ey ince sanat.

Gülüşün köhnemiş pervasızlığı,