Abdulkadir Karataş Şiirleri - Şair Abdul ...

Ne ararsın çocuk, küçücük dünyan,
Büyüdükçe yiter, bir nokta olur...
Hep sevinçle kalk, sevinçle uyan,
Unut büyümeyi, unut ne olur...

Daha gençlikteki sırrı bulmadan,

Ruhunun aksi mi, bu boşvermişlik?
Kitaplar, defterler darmadağınık...
Birbirine girmiş odanda eşya,
Yorgun düşmüş akrep, yelkovan kırık...

Aylardır takvimden yaprak kopmamış

'Çıkıp gelirsin' demiştim,
Özlem kurutmadan gül dallarını;
Mahsun rüyamızı şenlendirmeye...
Duaya dönüşen hıçkırıklarım
Bu kentin üstünde dolaşır
durur

Hesab-ı aşk

Bu bir vezn-i benân hüznüme dair
Gün saydım gelmedin, gecedir zahir
Divane adımız çıkmışsa şair
Bil ki bir hülyanın peşine düştük…

Ömrü bölmek renklere kelebek kanadınca,
Gem vurmak öyle zor ki, içimizdeki hınca...
Kapkara ve somurtkan bir boşluğa dalınca;
Ağlamaklı gözlerim, ağlamaklı gözlerim...

Duman, sis, kura büyü... Kime, ne diyeceğim;

Gön görmediler,
Beyaz örtüler...
Ney/di, neyzendi pencere pervazları,
Islık çalarcasına yılgın kış geceleri,
Seyirdiler, seyirdiler...

Geçeriz malta avlulardan..
Herkes önce kendisine öfkeli,
İçimizde kabarır bir ulu mahşer...
Şadırvanda tükenişe damlar su
Yankısız kalır cümle selamlar;
Geçeriz malta avlulardan...

Bir yitik bahardır şimdi ömrümüz,
Ağlamak da yasak, gülmek de bize...
Nice viran yerde kalmış gülümüz,
Can verir korkarım kalmaz bu güze...

Evvel selam olsun, cümle vatana;
Bu toprağa kanat geren her cana.
Hesabı verilmiş tek damla kana,
And olsun ölmedik, döneriz bir gün...

Analar yas tutup, boyun bükmesin,

Kar tozlağı, düş günü
Değil mi ki yalnızım;
Ha bahar ha kış günü,
Bir donmuş bir yanmışım...

Şehrin öte ucunda