Hayır açmam kapıyı sen mutluluk değilsin
Hayır bakma yüzüme Sende çekip gidersin
Kollarını uzattığın bu şairin ahından
Kaç yürek viran gezer olmadan bilirmisin
Hayır kapı kapalı,bekleme,açmıyorum
Kaf dağını aşıp gelemesemde
Seni kollarımda göremesemde
Bu dünyayı sensiz sevemesemde
Seni seviyorum gözlerin güzel
Sensiz hayat güzel diyemesemde
Yaz güneşinde demlenen adın yakıyor genzimi
Karamsar bir şiirin arifesindeyim, sensizim
Kâğıt kırgın, kalem küskün bana
Adını yazmadığım için
Ama adın yabancı tüm benliğime
Adın bu kurtlar sofrasına ufak
Sözlerim adınla bitiyor hep,bilemem Neden
Neden bu kadar bağlandım Sana
Sana yazdığım şiirlerim öksüz Şimdi
Şimdi giden gitti ağlama Vakti
Vakti unutmuşum dertli bir Gece
Gece günahını attı Kalbime
Gün yüzünde dönerken bu gece sana en yakın uzağındayım
Elimi uzatsam saçlarını okşayacakmışım gibi
Dönsem yüzümü uykuna ortak olacağım sanki
Sahi yazdıklarımı okusam duyabilirmisin denizkızı
Mesafe sınırları olanlara ait bir kavram
Hudut çizmeden seni severken
Ben topraklar gördüm gönüllerde
Dikensiz gül yetişen tohumlarından
Ben masumluğu gördüm güllerde
Ellerinde ufalandığı zaman
Ellerini gördüm gelincik kadar beyazdı
Ölçü almıştı tarihten,kıskandırarak
Sen değil
Her kapına geldiğimde
Maskelerin karşıladı beni
Bir gün güleç,bir gün ürkek,bir gün solgun
Ben senin yanındayken özledim seni
Gerçek yüzün hangisiydi
Kalemi bırakamam bundan sonra elimden
Kaçak ruh gibi sindi gözlerimden içeri
Bülbül gülü gördü ki,o dile geldiğinden
Beridir boğar beni bu aşkın pençeleri
Mesut bir gülümseme,emanet olsa bile
En sonunda gözlerime hükmettim
Her gece resminleyken ağlamamak
Niye ben çektim sadece bu acıyı
Niye gidebilen sensin
Kapıları kapatabilen hem hepsini
Mutlumusun şimdi gittiğin günkü gibi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!