Abdulkâdir Çakıl Şiirleri - Şair Abdulkâ ...

Sen Lavinia değilsin, sana gitme diyorum.
Yalanlar söyleyemem, beni üzme sen n'olur!
Bir sevdasın kalbimce, artık yapma bir yorum
Uzaklaşma tenimden, içim sonbahar olur.
Sen Lavinia değilsin, sana gitme diyorum...

Râm olduğum bir şey var; hakikati eşyanın...
Bir şey var ki içimde o gizleri sayıklar
Ve her gün hiç durmadan benliğimi ayıklar.
Evet derûnumdadır tüm esrarı dünyanın!

Adımların peşinde nağmelerle müsavi;

Meçhul gecenin behrinde Bir Revâ Şâiri...
Acep ne yapsındı,
Kimi düşlesindi?
Kime ram olsundu?
Kimden medet umsundu?
Yine de geceleri sevsindi,

Gecenin güneşinde parıldarken ben,
Gündüzün ay ışığı söndürür seni.
Ruhumun tenlerinde ham iken sen,
Teninin ruhları kandırır beni.

Bir Revâ Şâiri

Bir tohumdan bitmeyen şey hangi gün yaprak açar
Bunca canlar bilmiyorken âh bu zândan kim kaçar

Hüznü bilmez onca insan var ki duysun isterim
Duysa bir âhın sesinden hüznü kim kalpten saçar.

Ümrân ki bir umuttur ruhumuzda inleyen,
Ümrân ki saklanmaktır şu dünyadan çocukça.
Mermilik günahları ritim ritim dinleyen;
Bir Ümran bileceğiz, âhımız var oldukça.

Gözlerinden korksun hayat!
Elif gibi duruşundan tırssın...
Tebessümlerinle çıldırsın...
Hayatın tadı zaten bayat!
Bırak senden sıyrılsın;
Terket kendinde çırpınsın...

Gül Bülbül'le söyleşirken bir çölde;
Mecnûn'la Leylâ'ya ağlamaktayım.
Pervane misali mum ile gölde,
Ferhat'la dağlara çağlamaktayım.

Bir REVÂ Şâiri

Zamansız bir hüzne,vaktinde karışmışım,
Topyekünler küs iken, ben kendimle barışmışım...

Nedendir ki bu hüzün, neredendir aceba,
Milyarlar bir başkası iken, ben kendimde muhteva...

Yıldızlara bak, kendini görürsün orada...
Bazen kayarsın delicesine,
Meselâ ölümüne parlarsın bazen...
Umursamazca sana bakan insanları görürsün ıraklarda...
Bütüniyle gâye sensin, onlar senin farkında...
Lakin sen onlar adına, hâlen ulaşılamazlarda...