Abbas Özden Şiirleri - Şair Abbas Özden

Savaş,
.........- savaş,
................ - savaş...

Ve sonra,
Kahreden bir sessizlik,

Umut yollara düştü gülüm,
Sevgi ayaklar altında.
Zaman kalleş,
Zaman acımasız.
Özgürlük pazarlarda satılık,
Ekmekse aslan ağzında.

2006’nın Haziran ayı.
Gecenin bir vaktinde,
GATA Hastanesinden seyrediyorum
…………………………….-.A n k a r a’ y ı –
Ankara u y u y o r.
Gözlerimse dünden uykusuz,

Sevdalım,
......- umudum,
............- göz nurumdun.
Kır çiçeği koklamazdım üstüne,
Gücenirsin,
.........- kırılırsın diye.

Başkent kaldırımlarında
.............................- bir çocuk,
Kara – kuru bedeni,
Ayağı çıplak
............. - karnı aç.
Sorsan bilmez adını.

Güneş, bağlayıp gözlerimi
..............................- bir akşam üstü,
Alıp götürdü umutlarımı.
Sensizliğin korkusunu gömdü içime.
Ve hüzün bıraktı,
..............- sevdadan yana.

Anlatabilmek ne güzel
Bilmem anlıyor musun.
Seni,
Yeni baştan,
Ve yalnız
- sana anlatabilmek

Sararmış buğday başaklarının
........................- sesiyle çınladı kulaklarım.
Alıp başımı yürüdüm.
Yürüdüm o uçsuz bucaksız tarlalarda.
Kızgındım sana.
Ateş püskürünce yanardağ,

Kırıp yaşamını sınırlayan zincirleri
Karanlık duvarları yıkabilirsen,
Ve açabilirsen
Çift kanatlı demir kapısını gönlünün,
Haykırabilirsen doyasıya,
Ben, benim diyebilirsen

Gönlümün biricik sevgilisi
Küçüğüm,
Gül yüzlüm,
Bir tanem.
Bilsen, ne çok seviyorum seni.
İnsanca yaşamak kadar.