Abbas Özden Şiirleri - Şair Abbas Özden

Saçmalıyorsun dediler.
Evet, saçmalıyorum.
Her şey saçma.
Sağım, solum,
Dört yanım saçmalık dolu.
Saçmalıklar içinde yaşıyorum.

Ne zam adını duysam ölümün,
Önce sen,
Sonra,
- yarım kalan işler gelir aklıma,

Hani o yıllar vardı ya,
Bilinmeyen bir sokak ortasında
......................................- bir gece vakti,
Ateş yakar, türküler söylerdik.
Sazlar asi,
Sözler kavga kokardı.

Ayrılık,
çelik kelepçelerini taksada kollarıma,
çelik duvarlı zindanlarında,
Eritir çeliği de gönlümdeki sevda ateşi.
Bekle,
Mutlaka döneceğim sana...

Su coşup akmayınca
Bendini yıkmayınca
Ben buna şans mı derim
Şanstan yar çıkmayınca.

****

Söz,
- söz olsun diye
- söylenmez oğul.
Taşı gediğine
- kondurmak gerek.
Yürüyen kervana

Bir acı saplandı yüreğime
Bin parçayım sanki.
Bilmem ki,!
Yıldızlar mı söndü gök yüzünde,
Yollarımı kapandı sılanın.
Yoksa ateş mi değdi sevdiğimin parmağına.

..........iyiden iyiye kararmış ortalık
Gecenin geç saatleri
Efkarlanıp dağıtmışım bir hayli
........................... - dalmışım ta derinlere-
Aniden duydum gök gürültüsünü.
Ve yapraklarda yağmur sesi

Cellat kesilmişse zaman,
Susamışsa ölüme.
Ve sen!
Bir deri bir kemiksen,
Yorgunsan,
Bitkinsen,

Unutma!
Sevdam sanadır.
Yar sevmem yar üstüne
Bugün bahar
Mayıs’ın biri.
Gül kokar toprağın baharda.