Abadi Kağıtların Kokusu Şiiri - Kasım Ko ...

Abadi kağıtlara serpiştirilen
Abece taneleri hayat veriyordu
Her bir mısrasındaki sihir
Haşmetiyle haykırıyordu dünyaya

Masa başında oturmaktan
Sıkılmadan tıkırdatılan
Daktilonun tuşları
Azametle eziyordu kağıtları

Her bir tuş vuruşu
Sanki karda bırakılan
Ayak iziymişçesine
Anlatıyordu cihana kendini

Kalkmaya her bir yeltenişte
Yeni izler bulmuşçasına
Çivileniyordu masa başına
Tuşların düzenini çözmek ister gibi

Sonunda anladı sebebini
Abadi kağıtların kokusu
Buhurdanlıktan fışkırmışçasına
Mıhlıyordu onu masa başına