Ab-ı Hayat Şiiri - Halil Kumcu

Son uyanıştır bilene;
Bir köprüde düştür ölüm.
Ağıt, hiçliktir diline;
Bu cihanda mattır ölüm.

Ecel sesi yakar gelir,
Son gün, son seferde eskir.
Ömür gelip geçicidir;
Bir avuç topraktır ölüm.

Bir gözyaşında süzülür,
Birden yastığa dökülür.
Yalan, gerçeği çürütür;
Bir nefeslik sestir ölüm.

Dikişsiz on metre kefen,
Ezanla salaya giden,
Her adım matem alenen;
Yarım kalmış aşktır ölüm.

Ölümü öldüremezsin,
Perde iner, ebedisin.
Sen bensin, bana aitsin;
Ab-ı hayat sonu ölüm.