Rubai(Uyma)
Dilsiz gibi ol kavga’ da sen hiç uyma,
Allah’ da sever kulda, düşün sen orda,
Herkes seni sevsin, seni her gördükçe,
Onlar seni gördükçe, selamlar yolda.
yıpranmış şehrin,
köhne sokaklarında,
ayakta durmaya çalışır,
hala bir harebe.
direnir yıllara kara tipiye borana,
Elveda dedim,
andız ardıç ve sedir kokan,
ayak izi bıraktığım uzaklardaki dağlarıma,
şimdi yapayalnız bir parkta oturuyorum,
sevmediğim kalabalık şehrin ortasında.
Bir andız var yanımda süs diye dikmişler,
İndim ovaya,gördüm ahu ceylan,
Bir bakış baktı, oldum ona hayran,
Güller topladım Harran ovasından,
Dedi meral’ım, yakala ceylansan.
Vardım pınara gün akşam olurkan,
Fe‘ûlün / Fe‘ûlün / Fe‘ûlün / Fe‘ûlün
• — — / • — — / • — — / • — —
Bu akşam dolaştım, bütün şehri bir, bir,
Karanlık sokaklarda, efkâr dağıttım,
Ruhum öyle sıkın ki, derdim derindir,
Bir yüek ağlıyor,
aynadaki benmiyim,
oysa yoktu benim ak saçlarım,
kırışık değildi yüzlerim,
çökük de değildi gözlerim,
öyleyse kim bu,söyleyin,
Kıldın mı namazı,tuttun mu orucu,
Ermişsin demek ki, sen de muradına,
Devam ettir durma,kutludur sonucu,
Okunmakta kuran, hep Allah adına.
Her aydan hayırlı,mübarek bir aydır,
Bir konca gülüm vardı solup gitti hazandan,
Yıl döndü bahar oldu, haber yoktu yatandan,
Çok çekti verem vardı, sararmıştı zamandan,
Bir anda göçüp gitti, hazâ-n_aldı kapımdan.
Dönmez geri can dostu, hayal oldu nedense,
Yıllar nasıl olsa geçecekti,
Ona üzülmedim, üzülmem de,
Ama bir gerçek var ki, işte o farklı,
Ona üzülürüm,o da,
Yapmam gerekip de yapamadıklarım.
Bindim bir kır ata, sabah erkenden,
Gün boyu koşturdum köye giderken,
Atım yorgun düştü bir handa kaldım,
Kimsin dedi hancı, attan inerken.
Ah be sorma hancı, çıktım sabah ben,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!