A'ya Yakarış Şiiri - Muzaffer Arslan 2

Diyor ki: "Siz hep böyle yapıyorsunuz.
Güneşi gösterip Ay'ı saklıyorsunuz. "
Diyorum ki: "Güneş herkes için var.
Oysa Ay yalnızca âşıklara parlar.
Uykusu tutmayanlara başka dünyalar sunar.
Âşık beziyle bezenmiş nurlu âlemler kurar.
Ey candan özge can olan dilber! "
Diyor ki: "Geceler karardı Ay parlamıyor.
Sinem yaralı her gün kanıyor.
Düşünmekten kafam ağrıyor.
Uktelere bir yol bulamıyorum."
Diyorum ki: "Gecende Ay olsam girsem düşüne
Bakışlarım alnına değer mi acep?
Ağrıyan başını göğsüme koysam,
Nüktelerin bir bir diner mi acep?
Bu sevda da vuslatın türküsü saklı,
Yasaklar diyarında bakış da farklı...
Ey servi boylum, ceylan bakışlım,
Bu gece de rüyamda senle dolaştım."

Diyor ki: "Bırak da içimde kalsın âşka dair sözlerim.
Açma kapanmış yarasını yüreğimin.
Gecemde zaten Ay'sın, bakışlarına ulaşamam.
Bu başın sahibi var, başka göğse koyamam.
Yasaklar diyarında sen benim yasağımsın.
Bırak da o gözlerin yasağım diye kalsın.
Bitsin artık sürmesin, bu hikâyenin devamı.
Yüreğim istemez oldu o acı dermanı.
Bir çift göz var onlarla öleceğim.
Yasaklar çiğnenemez, yüreğime gömeceğim.”
Diyorum ki: "Efkârım dağ gibidir.
Yüreğim senden yana...
Sana âşık şu gönlüm.
Uğruna olsun feda.”
Diyor ki: "Ay ışığını güneşten alır.
Bu sevda tohumunu nereden alır? "
Diyorum ki: "Ay Güneş'e muhtaçtır nurun alır kendince...
Bu sevdanın tohumu gizlidir gözlerinde...”