Ey İslam’ın parlayan nuru
Türklüğün emsalsiz şuuru
Ey ulu mabet!
Işıl ışıl yanan mabet
Ne olursun bizleri affet
Ey ulu mabet!
Asırlar oldu gülmeyeli yüzün
Mâzinde şan var, âtinde hüzün
Ey ulu mabet!
Minarelerinden yükselen ezanların vardı
Bize hüzün dolu taşlaşmış duvarların kaldı
Ey ulu mabet!
Gözyaşıyla sulanan seccadelerin nerde
Galiba bize vuslat ölümün ötesinde
Ey ulu mabet!
Fethin ilk mescidi ilk sevdanın meyvesi
Geçmişinden utanan bu nesil neyin nesi?
Ey ulu mabet!
Ey hüznün acı meyvesi ey ulu mabet,
An gelir bu esaretten kurtulursun elbet.
Kayıt Tarihi : 30.6.2019 20:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!