- - - - - - - - - - - - A - - - - - - - ...

Saki sundu aşk badesi gonca gül zamanında.
Gönlüm mesti hayran kaldı siması ziyasında.
Gül utanır açmaz gonca,o ahunun yanında.
Öyle meftunu oldum ki ismi hep zebanımda.

Ben derdimi söylesem de dinlemez hub-u dildar.
İnanır ağ yar sözüne beni inletir zar zar.
Her zaman ağlatır beni,her dem o gül'i ruhsar.
Duymaz benim efkanımı yare etsem de ikrar

Duyanlar imdada geldi bu benim giryanımı.
Bülbüllerde gülistanda,zar edip ağlar bana.
Sureti halimi gören,fark eder suzanımı.
Mecnunu halime bakan rahm edip ağlar bana.

Bir suz'i zulmete düştüm,etti divane beni.
Ol kadar yandımki nara cism ile candan geçtim.
Aşk ile döner derunum,etti pervane beni.
Döndü ahvalim haraba,ben bu cihandan geçtim.

Dost kalem.

Suzi suzan güldü etti,
Ey Yar! Tende candan etti,
Aldı beni, benden etti,
Bilal iyem geldi gitti. Bilal Özcan

Giryan........................ağlayan.
Suzan.........................yakıcı.
Suzi............................yakan.
Cism..........................beden.
Ziya............................ışık.
Derun.........................iç kalp.
Zeban........................dil.
Hub............................güzel.
Dildar........................sevgili.
Ruhsar......................çehre.
Efgan........................ıstırapla bağırma.
İkrar...........................saklamayıp söyleme