65 YAŞ ve COVİD
Neye alışmaz ki insan.
Yeterki kurtulsun hırstan.
Arzuyla özlem duysakta;
Hayat yaşanmıyor baştan.
Covidle girdik içeri.
Onunda yokki geçeri.
İnanın çok özlüyoruz,
Çıkmayı evden dışarı.
Bulaşı temes yoluyla.
Annesi uzak oğluyla.
Bizde dikkat ediyoruz.
Niye ayrıcalık böyle?
Nazlanırız oğla kıza.
Virüs sanki yalnız bize.
Allah gençlere kıymasın.
Biz razıyız hakkımıza.
Dışlanmış hissediyoruz.
Niye hep bize diyoruz.
Virüsü yayan bizizde
Yoksa biz mi bilmiyoruz?
Haydin hepten kapanalım.
Onbeş günde aç kalalım.
Yoğun bakım nefes alsın.
Hastahanede sağ kalalım.
Bakın eller aşı buldu.
Kurtuluşa ümit oldu.
Herkes spariş verirken.
Biz ise sınıfta kaldı.
Ne kadar ölsede binler.
Geçecek bu kötü günler.
Mahsumuz biz,günahsızız.
Tetbir alın muktedirler.
15.12.2020
Fikri Avşar
Kayıt Tarihi : 28.1.2021 19:34:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Fikri Avşar 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/01/28/65-yas-ve-kovid.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!