29 Ekim'de Tan Yeri Şiiri - Mehmet Alperdem

Sen hiç gördün mü
serçenin akbabayı yendiğini
küçücük çoban ateşinin
geceyi gündüze çevirdiğini
ben gördüm
29 Ekim’de gördüm
29 Ekiminde 1923’ün

28’inde Çankaya’da
büyük karar alınmıştı
öyle bir karar ki
tarihin kalemleri yetişemedi
öyle bir karar ki
Ağrı dağı küçüldü karşısında
öyle bir karar ki
anlatılmaz…
bir beyaz güvercin havalandı
bulutlarda yazdı atanın sözü
“Yarın cumhuriyeti ilan edeceğiz”
Çankaya’da o gece
bir başka güzeldi yıldızlar

29 Ekim sabahı
erkenden ağarıverdi tan yeri
uyku tutmamıştı güneşi o gece
Samanpazarı’ndan, Karaoğlan’dan
insanlar akıyordu meclise
çağları yıkıp çağları kuran insanlar
Çanakkale’de destan yazanlar
Sakarya’da destan yazanlar
yoksulluklar içinde
muzaffer insanlar
onurunu çiğnetmemiş
bayrağını dik tutmuş insanlar
Ankaralılar
atılacak temelin muştusunu
dinlemeye gelmişlerdi
bıraksalar koca Dicle, Fırat, Kızılırmak
hep bir koldan Ankara’ya akacaktı

beyaz güvercin de ordaydı
küçük serçe de
Ayakkabıcı Ali saati sormuştu
harp gazisi Mehmet’e
Mehmet 20:30 demişti
bir alkıştır patladı bir ulusun kalbinden
“Yaşasın Cumhuriyet”
“Yaşasın Cumhuriyet”
yıldızlar yazdı o sözleri
beyaz güvercin havalandı

bir alkış daha koptu sonra
en az onun kadar güçlü
bir muştu daha geldi içeriden
gözler
yıldızlarla yarışıyordu
parlaklıkta
Atamız Cumhurbaşkanıydı
küçük serçe havalandı sevinçle
sağ kolu olmayan adam
kimbilir hangi savaşta
yitirdiği kolunu
gizleyerek ceketinin altına
dolmuş gözleriyle
öptü toprağı
kanat çırptı beyaz güvercin
kolsuz adam baktı gökyüzüne
yıldızın en parlağı geldi
sokuluverdi hilalin yanına
Türk’ün adını haykırıyordu dağ taş
Türk’ün adını fısıldıyordu yel
boynu bükük başağa
Son devleti doğuyordu Türk’ün
nasıl dursundu Karadeniz
horon tepiyordu dalgalar
Ege’de zeybek oynuyordu efeler
Sarı Zeybeğe armağan
Akdeniz kucaklaşıyordu ToroslarlaAlkışlar koptu her yerde
Toplar inletti on altı günlük başkenti
yüz bir kere
bir devri bitiriyordu o sesler
bir devleti kutluyordu o sesler
ışıl ışıldı Ankara
ışıl ışıldı bilinçler
ışıl ışıldı yürekler
karanlık yenilmişti
bir kez daha aydınlığa

Sen hiç gördün mü
serçenin akbabayı yendiğini
küçücük çoban ateşinin
geceyi gündüze çevirdiğini
ben gördüm 29 Ekim’de gördüm
29 Ekiminde 1923’ün