Toprağın kaçıncı katından gülümsüyor babam
Aramızda ufala ufala dağlardan da kocaman bir duvar
Köstebek yol açıyor sürekli ,zakkum soğanlarını
Öpüyor zaman
Ellerim nasıl açılıyor ve nasıl kapanıyor
Görmüyorum bir çınar eğiyor başını
Sana soruyorum
Ne diyor diye durmadan…
Segahlarla yıkıyorum elimi yüzümü
Bahar serpiyorum mermere aşırdığım her
Anıyı çitin ardına saklıyorum
Yaşama göz kırpmak da nerden çıkıyor şimdi
Yalvarıyorum içimdeki görüntüye
Gideceksen gelme,geleceksen gitme diye…
Boşluğa veriyorum
Anlamsızlığa sayıyorum
Buluşmayı arıyorum.
17.06.2018-25
Kayıt Tarihi : 17.6.2018 12:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!