20 HaZiRaN 1960 Şiiri - Sevilay Şahbaz

Yirmi haziranın öğle sonrası
Çok sıcak bir günmüş o pazartesi

Yolculuk başlamış yalan dünyaya
Doyamadan dokuz aylık rüyaya

Yine mi kız,demiş rahmetli annem
Belki de bahtımı gördü bir tanem

”Kız ama nasıl kız kaldır başını
Sil boşuna akan o gözyaşını”

Demiş ve yengesi kesmiş sözünü
O zaman ilk defa görmüş yüzümü

Zor bir “doğum” oldum belki anam’a
Sonradan onu hiç üzmedim ama

Ne naz’ım olurmuş ne de kaprisim
Karnım tok oldu mu çıkmazmış sesim

Altı yaşa geldim alfabe bitti
Okul hevesimse çoktan birikti

İlk günümün hala damakta tadı
Ahmet Cevdet Paşa,okulun adı

Gözde talebeydim sanki bir inci
Sınıfta birinci derste birinci

İlkokul üçüncü sınıfa kadar
Bir sürü başarım güzel anım var

Üçüncü sınıftan sonrası kader
Oyununu oynar perişan eder

Dördü beşi ite kaka geçerken
Bir sürü çileyle tanıştım erken

Çocukluk anılarımı yazsam da heyhat
Sonrası hep elem sonrası berbat

Büyümezdim bilsem o zor günleri
Hatırlamak bile acı dünleri

Öyle bir fırtına kattı önüne
Attı hayatımı meçhul bir yöne

Son bir gayret orta bire başladım
Ama ilk yarıda mecbur boşladım

Okuldan çok daha önemli bir şey
Çok mutsuzdu ailemde her birey

Anne baba kavgaları bitmedi
Ağlamak yalvarmak fayda etmedi

Üç çocuk hayattan bıkmıştık çoktan
Didişip durdular her gün hiç yoktan

Deli akan kana bu çile çoktu
Evlilikten başka kurtuluş yoktu

Bundan sonra artık mutlu olurdum
Huzuru belki de orda bulurdum

Heyhat yazgımızı unuttum meğer
Ne sevgiyi buldum ne de bir değer

Gurbetle merhabam on yedi yaşta
Daha ne çileler var garip başta

Ben onlara uydum onlar uymadı
Kayınvalidem hiç gelinden saymadı

Kumadan hiç farkım yoktu gözünde
Hakaret ve nefret her bir sözünde

Ya deveyi güdüp ya gidecektim
Böyle bir çileyi sekiz yıl çektim

Sonrası olmadı maalesef bitti
Onca yıl çektiğim hebaya gitti

Çile dedim bitti peki sonrası
Şimdi dulluk vardı bir baş belası

Öyle bir bela ki karşımda durur
Biliri bilmezi yüzüme vurur

Sen dulsun evimi veremem sana
Sonra mahalleli ne söyler bana

Öyle mi, dul musun, bu gece çalış
Biraz da patronun huyuna alış

Bunlar gibi nice nice sorunlar
Akıl almaz saçma sapan durumlar

İki yıl dayandım bekar kalmaya
Can atar olmuştum evli olmaya

Çok zorlu bir karar olacaktı bu
Kafama takılır binlerce soru

Yaş yarıya yakın mutluluk uzak
Yine kuruyordu kaderim tuzak

Alkolik biriymiş eş diye seçim
Maalesef onla da olmadı geçim

Altı yıl uğraştım caymadı gitti
Altı yıl süründü mecburen bitti

Hep kaçtı mutluluk ben kovaladım
Yazık ki ömrümce yakalamadım

Her adımda hüzün her adım keder
Ne güldü talihim ne güldü kader

Aslında yazmamın bir sebebi var
Belki okur bunu anne babalar
Açın kalbinizi sonuna kadar
Her evladın buna ihtiyacı var
19.HAZİRAN.2008