Yitik umutlar, dört sandalye yedi papaz,
Yanık dumanlı, kül kokulu kahvehane masası,
Kafamızın üstünde salkım saçak ölü bulutlar,
Çekmeceleri yerde aksak vestiyer,
Kendini arayan avare bir bozukluk,
Gamzeleri yalnızlık tüten ince ruhlu kimsesiz adam !
O benim !
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta