İşi zaten yorucu, evine yürüyecek,
Evinde yemek pişmez, tekrar şehre inecek…
Lokantanın birinde, karnını doyuracak,
Hâlinden belli yorgun, mahalleye varacak…
Dolmuşlar onu dışlar, otobüs beklemekte,
Otobüsse tam dolu, yerse verilmemekte…
Derken bir yer boşalır, başkasına verilir,
Bayan 40 yaşlarında bu hiç sorun değildir…
Önde çocuk oturur,15 yaşlarında var,
Şahsımsa dikilmekte, bunu normal karşılar…
Arkamda yer boşalır, belki yer verilmiştir,
Şahsım için değilmiş, tercih bir kız içindir…
Kız oturmak istemez, geriye doğru yürür,
Biraz ısrar ederler, şahsım buna üzülür…
Biz oturalım derken, ardından lâf vurulur,
Yaşlısın otur denir, lâf tam oturtulmuştur…
Şahsımız hemen kalkar, yorgundur ve hassastır,
Özür dahi dilemiş, yerinden de kalkmıştır…
Bu kız 14 yaşında, başında örtüsü var,
Ne anne, ne de nine daha çocuk yaştalar…
Oysa oturanlar var, ekseriyetle hep genç,
İş dönüşüm olmasa yine de değilim dinç…
Lâf söyleyen bir baksa çocuklar koltuklarda,
Elimde paketler var, bel fıtığım bir yanda…
(2013)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 24.9.2013 02:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Genelde hep ayaktayım, eve yorgun ve aç dönüyorum, evde yemek yok şehre iniyorum… Yemek yedikten sonra tekrar eve dönüyorum… Bekâr yaşadığım için ev işlerimi de kendim yapıyorum… Bu şiirimi de o şehre inip alışveriş yaptıktan sonra eve dönerken yazmışım… Bel fıtığı, astım ve düşük tansiyon şahsımı bazen bu tip şiirleri yazmaya yöneltiyor… 1 gün bile dinlendiğim gün olmamıştır, sizin dediğiniz gibi inan ki yer verseler de oturmam… Şiirlerimle ilgilendiğiniz için teşekkür ederim…
TÜM YORUMLAR (2)