12 Bir Adam Müzesi Fotoğrafı: Ziyamabi

A/...
Sahici adı her ne ise unuttum
Ziyamabi derdik biz ona.
güneş çıkmadan daha bal kokan kovanından
o sıyrılmış olurdu kınından kılıç gibi.
Doldururdu tandır yanığı yufkasının arasına
Hançer kesmez tam yağlı koyun yoğurdunu.
aklını belki yediği yoğurtlara borçluydu
belki de babasından devraldığı zengin genine.
engine uçururdu rüya kuşunu çünkü Ziyamabi.
bazen yağmurlu bulutlarda yüzerdi.
bazı konardı turkuvaz denizlere.
bizlere beşi beş kuruştan akıl satardı.
Ziyamabi bir kişi gibi görünürde
Görünmezde Berlin’den Kurtalan’a
Upuzun ve kalabalık bir katardı
Farkında olmasa da kendi
“Kepenek altında aslan yatardı.”
B/...
Ziyamabi derdik biz ona.
İnadına ve ta yürekten severdik.
ne mümkün onsuz olmak
ve imkânsızdı o yoksa hayal kurmak.
Ziyamabi bir derviş gibi uzak bu dünyaya
Kasketi kaykık bir berduş gibi yakındı.
Koyun gözü şiir yazardı hayatının enine
Uzununa patates burunlu resim yapardı.
Hatta bir ara sanırım
mızrabına yandı bağlamanın.
yani sanatın binbir gecesine abandı
kulaçladı kendini gurbet denizinin derinliklerinde
Ellerinde mor bir kınası Bozok yaylalarının
Sürmeli bozlağı dudaklarında
Ziya’nın atı gibi dolandı
Ziyamabi bedenini hor kullandı
ve hep zorladı beynini.
Kendinin Macellan’ı olamadı...